عارف قزوینی : تصنیفها
شمارهٔ ۳۲ - باد خزانی
تاریخ دقیق خلق این تصنیف معلوم نیست اما به عنوان آخرین تصنیف در دیوان عارف آمده و او آن را طبق گفتهٔ خودش در اسفند ماه ۱۳۰۳ ه.ش در تبریز «به یاد دلاوران آذربایجانی» خوانده است. آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۴
اسیرعشق شدن عقل را قرار نبود آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۵
بود آیا که گل نو بچمن باز آید اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۵
دلم ز هر دو جهان مهر پروریدهٔ تست آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۶
آن پری را خاتم جم لعل می آلود بود مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۵۱
غم با لطف تو شادمانی گردد سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۰
ای به راه عشق خوبان گام بر میخواره زن مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۸۳
ز خاک من اگر گندم برآید احمد شاملو : هوای تازه
از مرز انزوا
چشمانِ سیاهِ تو فریب‌ات می‌دهند آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۷
طرب آن نیست که ایام بهاری برسد آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۸
ابر صفت همی کنم خنده و گریه کار خود رشیدالدین میبدی : ۴۲- سورة الشورى - مکیه
۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: فَما أُوتِیتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَمَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا، اى: اموالکم تنفعکم مدة حیاتکم فى الدنیا، و هو نفع یسیر، وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَ أَبْقى لِلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ. و منافع الآخرة المعدة للمؤمنین المتوکلین، خیر لانه امتع و الذ و ابقى، لانه دائم لا ینقطع، و قیل معناه فَما أُوتِیتُمْ مِنْ ریاش الدنیا فَمَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا لیس من زاد المعاد. و ثواب الآخرة، لا خیر وَ أَبْقى لِلَّذِینَ آمَنُوا فیه بیان ان المؤمن و الکافر، یستویان، فى ان الدنیا متاع لهما یتمتعان بها و اذا صارا الى الآخرة کان ما عند اللَّه خیرا للمؤمن الذى یتوکل علیه و یفوض امره الیه و یفزع الیه بالدعاء فى السراء و الضراء. قاسم انوار : مقطعات
شمارهٔ ۱۹
تجلی می کند شاهد پس از چندین عجب بر ما آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۹
میخوارگان بساط طرب چون بگسترند آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۰
از سر چو کله در برم آن ترک براندازد ملا هادی سبزواری : غزلیات
غزل شماره ۱۰۲
در دام خود کی افکند صیاد عشق اهل هوس مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۹
خود حال دلی بود پریشانتر از این ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۱۳۲ - بازگشت آتبین به بسیلا به نزد طیهور شاه
وز آن روی چون آتبین بازگشت آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۱
عشق آن باشد که عاشق را زعالم باز دارد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۶۵
چشم تعظیم ازگران‌جانان این محفل مدار
شمارهٔ ۳۲ - باد خزانی
تاریخ دقیق خلق این تصنیف معلوم نیست اما به عنوان آخرین تصنیف در دیوان عارف آمده و او آن را طبق گفتهٔ خودش در اسفند ماه ۱۳۰۳ ه.ش در تبریز «به یاد دلاوران آذربایجانی» خوانده است. آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۴
اسیرعشق شدن عقل را قرار نبود آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۵
بود آیا که گل نو بچمن باز آید اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۵
دلم ز هر دو جهان مهر پروریدهٔ تست آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۶
آن پری را خاتم جم لعل می آلود بود مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۵۱
غم با لطف تو شادمانی گردد سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۰
ای به راه عشق خوبان گام بر میخواره زن مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۸۳
ز خاک من اگر گندم برآید احمد شاملو : هوای تازه
از مرز انزوا
چشمانِ سیاهِ تو فریب‌ات می‌دهند آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۷
طرب آن نیست که ایام بهاری برسد آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۸
ابر صفت همی کنم خنده و گریه کار خود رشیدالدین میبدی : ۴۲- سورة الشورى - مکیه
۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: فَما أُوتِیتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَمَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا، اى: اموالکم تنفعکم مدة حیاتکم فى الدنیا، و هو نفع یسیر، وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَ أَبْقى لِلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ. و منافع الآخرة المعدة للمؤمنین المتوکلین، خیر لانه امتع و الذ و ابقى، لانه دائم لا ینقطع، و قیل معناه فَما أُوتِیتُمْ مِنْ ریاش الدنیا فَمَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا لیس من زاد المعاد. و ثواب الآخرة، لا خیر وَ أَبْقى لِلَّذِینَ آمَنُوا فیه بیان ان المؤمن و الکافر، یستویان، فى ان الدنیا متاع لهما یتمتعان بها و اذا صارا الى الآخرة کان ما عند اللَّه خیرا للمؤمن الذى یتوکل علیه و یفوض امره الیه و یفزع الیه بالدعاء فى السراء و الضراء. قاسم انوار : مقطعات
شمارهٔ ۱۹
تجلی می کند شاهد پس از چندین عجب بر ما آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۹
میخوارگان بساط طرب چون بگسترند آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۰
از سر چو کله در برم آن ترک براندازد ملا هادی سبزواری : غزلیات
غزل شماره ۱۰۲
در دام خود کی افکند صیاد عشق اهل هوس مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۹
خود حال دلی بود پریشانتر از این ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۱۳۲ - بازگشت آتبین به بسیلا به نزد طیهور شاه
وز آن روی چون آتبین بازگشت آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۱
عشق آن باشد که عاشق را زعالم باز دارد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۶۵
چشم تعظیم ازگران‌جانان این محفل مدار
