فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۶
سوخت دل صد قطره خون در چشم تر دارد هنوز رشیدالدین میبدی : ۱۶- سورة النحل- مکیه
۶ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: «وَ أَوْحى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ» قال ابو بکر الورّاق: النّحلة لمّا اتّبعت الامر و سلکت سبلها حتّى ما امرت جعل لعابها شفاء للنّاس، کذلک المؤمن اذا اتّبع الامر و حفظ السرّ و اقبل على ربّه جعل رؤیته و کلامه و مجالسته شفاء للخلق فمن نظر الیه اعتبر و من سمع کلامه اتّعظ و من جالسه سعد زنبور عسل جانوریست احکام شریعت بروى روان نه و سزاى خطاب و تکلیف نه و آراسته عقل و تمییز نه، امّا از روى الهام و تسخیر بوى فرمانى رسید منقاد فرمان گشت، طاعت دار و فرمان بردار، متواضع وار پیش آمد تا ربّ العالمین لعاب وى شفاء خلق ساخت، بنده مؤمن را در این اشارتى و بشارتیست، اشارتى پیدا و بشارتى بسزا، مىگوید مؤمن که اتّباع فرمان کند و سرّ خود از مواضع نهى بپرهیزد و دل را با مشاهده حق پردازد و بتواضع پیش فرمان باز شده و نظر حق پیش چشم خویش داشته و باطن خود را از ملاحظت اغیار پاک کرده، ربّ العالمین این چنین بنده را سبب نجات و سعادت خلق گرداند، دیدار وى شفاء دردمندان و سخن وى پند مؤمنان و مجالست وى زیادت درجه عابدان. اینست که مصطفى (ص) گفت: «الانبیاء قادة و الفقهاء سادة و مجالستهم زیادة» صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۸۱
به زندگی دل آزاده را ز تن بردار صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۰۲
به آسانی به روی زرد ما کی رنگ می آید؟ فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۴
عشق بدل گاه درد گاه دوا میدهد نسیمی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۴
یارب، ای سرو من! امشب در کنار کیستی؟ عمان سامانی : گنجینة الاسرار
بخش ۲۳
در توجه به عالم خراباتیان صاحبدل و اخوان مقبل و استمداد و همت و شروع به مصیبت فخر الشهداء حضرت ابوالفضل العباس سلام الله علیه: مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۸۳
عشق تو از بس کشش جان آمده حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۳
یارب به عفو توست امید نجات ما فریدون مشیری : تشنه طوفان
نوای بی نوایی
مرا می خواستی، تا شاعری را، ببینی روز و شب دیوانهٔ خویش مهدی اخوان ثالث : از این اوستا
کتیبه
فتاده تخته سنگ آن سوی تر، انگار کوهی بود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۱۷
ای روح، سیر عالم امکان چه لازم است؟ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۷۴۰
ره ندارد جلوهٔ آزادگی در کوی عشق رشیدالدین میبدی : ۱۹- سورة مریم- مکیّة
۱ - النوبة الاولى
قوله تعالى: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. ایرانشان : کوشنامه
بخش ۷۳ - کوش در برابر آتبین
سر ماه چون ماهِ نو شد پدید سلمان ساوجی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۶۳
سحاب بهر یمین پادشاه روی زمین صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۰۴
نیست نم در جوی من چون گردن مینای خشک صامت بروجردی : کتاب التضمین و المصائب
شمارهٔ ۱۰ - و برای او رحمه الله علیه
اگر دستت رسد با همنشینی حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۴
مرا گر عقل گوید متّقی باش فریدون مشیری : از دیار آتشی
نقش
نقش پایی مانده بود از من، به ساحل، چند جا
شمارهٔ ۲۰۶
سوخت دل صد قطره خون در چشم تر دارد هنوز رشیدالدین میبدی : ۱۶- سورة النحل- مکیه
۶ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: «وَ أَوْحى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ» قال ابو بکر الورّاق: النّحلة لمّا اتّبعت الامر و سلکت سبلها حتّى ما امرت جعل لعابها شفاء للنّاس، کذلک المؤمن اذا اتّبع الامر و حفظ السرّ و اقبل على ربّه جعل رؤیته و کلامه و مجالسته شفاء للخلق فمن نظر الیه اعتبر و من سمع کلامه اتّعظ و من جالسه سعد زنبور عسل جانوریست احکام شریعت بروى روان نه و سزاى خطاب و تکلیف نه و آراسته عقل و تمییز نه، امّا از روى الهام و تسخیر بوى فرمانى رسید منقاد فرمان گشت، طاعت دار و فرمان بردار، متواضع وار پیش آمد تا ربّ العالمین لعاب وى شفاء خلق ساخت، بنده مؤمن را در این اشارتى و بشارتیست، اشارتى پیدا و بشارتى بسزا، مىگوید مؤمن که اتّباع فرمان کند و سرّ خود از مواضع نهى بپرهیزد و دل را با مشاهده حق پردازد و بتواضع پیش فرمان باز شده و نظر حق پیش چشم خویش داشته و باطن خود را از ملاحظت اغیار پاک کرده، ربّ العالمین این چنین بنده را سبب نجات و سعادت خلق گرداند، دیدار وى شفاء دردمندان و سخن وى پند مؤمنان و مجالست وى زیادت درجه عابدان. اینست که مصطفى (ص) گفت: «الانبیاء قادة و الفقهاء سادة و مجالستهم زیادة» صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۸۱
به زندگی دل آزاده را ز تن بردار صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۰۲
به آسانی به روی زرد ما کی رنگ می آید؟ فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۴
عشق بدل گاه درد گاه دوا میدهد نسیمی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۴
یارب، ای سرو من! امشب در کنار کیستی؟ عمان سامانی : گنجینة الاسرار
بخش ۲۳
در توجه به عالم خراباتیان صاحبدل و اخوان مقبل و استمداد و همت و شروع به مصیبت فخر الشهداء حضرت ابوالفضل العباس سلام الله علیه: مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۸۳
عشق تو از بس کشش جان آمده حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۳
یارب به عفو توست امید نجات ما فریدون مشیری : تشنه طوفان
نوای بی نوایی
مرا می خواستی، تا شاعری را، ببینی روز و شب دیوانهٔ خویش مهدی اخوان ثالث : از این اوستا
کتیبه
فتاده تخته سنگ آن سوی تر، انگار کوهی بود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۱۷
ای روح، سیر عالم امکان چه لازم است؟ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۷۴۰
ره ندارد جلوهٔ آزادگی در کوی عشق رشیدالدین میبدی : ۱۹- سورة مریم- مکیّة
۱ - النوبة الاولى
قوله تعالى: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. ایرانشان : کوشنامه
بخش ۷۳ - کوش در برابر آتبین
سر ماه چون ماهِ نو شد پدید سلمان ساوجی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۶۳
سحاب بهر یمین پادشاه روی زمین صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۰۴
نیست نم در جوی من چون گردن مینای خشک صامت بروجردی : کتاب التضمین و المصائب
شمارهٔ ۱۰ - و برای او رحمه الله علیه
اگر دستت رسد با همنشینی حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۴
مرا گر عقل گوید متّقی باش فریدون مشیری : از دیار آتشی
نقش
نقش پایی مانده بود از من، به ساحل، چند جا
