امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۳۱۷
خوش است دولت آنم که جان به جان پیوست سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۵۶ - نی نواز
نی نواز امرد که باشد آه و افغان مشربش ابوالحسن فراهانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۵۷
ای دل من و آزادی ازین زمزمه بس کن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۷۵
ما کجا دست آشنا با مهره گل می کنیم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۷۷
از روز قیامت جهان‌سوز بترس اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۷
باشد خطر ز وصل جدایی کشیده را حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۶۹
ابرکفت بنازم، فیضی ببار ساقی نهج البلاغه : حکمت ها
نتیجه پیمودن راه ناصواب
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> كَمْ مِنْ أَكْلَةٍ مَنَعَتْ أَكَلاَتٍ جویای تبریزی : مثنویات
شمارهٔ ۳
روایت کند سید نامدار ابوالفضل بیهقی : مجلد نهم
بخش ۲۷ - رفتن امیر سوی پوشنگ
رفتن امیر مسعود، رضی اللّه عنه، از هرات بجانب پوشنگ‌ اوحدالدین کرمانی : الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
شمارهٔ ۶۹
«اوحد» تو به هر خیال مغرور مشو شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۷۲
شاه بتان ماه رخان عرب رسید سعدی : غزلیات
غزل ۸۷
گر کسی سرو شنیده‌ست که رفته‌ست این است اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۸۸ - الاسرار
هر دل نبود قابل اسرار خدا رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره‏
۴۲ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: الطَّلاقُ مَرَّتانِ الآیة.... ندب الى تفریق الطلاق لئلا یتنازع الى اتمام الفراق، تفریق طلاق از آن مندوب است که حقیقت فراق مکروه است. هر چند که طلاق در شرع مباح است خداى دشمن دارد که سبب فراق است، و بریدن اسباب الفت و وصال است. رسول خدا گفت‏ «ابغض المباحات الىّ الطلاق» عطار نیشابوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴
هرکه بر پستهٔ خندان تو دندان دارد امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۳۳۲
بیا ای جهان بر سر من بگرد ادیب الممالک : فرهنگ پارسی
شمارهٔ ۱۶ - روزهای ماه های پارسیان
روز ماه پارسی باشد نخستین اورمزد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۶
در جنبش اندرآور، زلف عبرفشان را امیرعلیشیر نوایی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵
در جام بلورین می همچون یاقوت