صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲
سزاوارم به هجران گر به چنگ آید گریبانت اسیری لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
ای در دل هر ذره ز تو سودائی صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۱
هر که آید به سیر جولانت صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۰
گر به خواری خون من ریزد به خاک آستانت فریدون مشیری : ریشه در خاک
امیرکبیر
رمیده از عطشِ سرخ آفتابِ کویر، وحشی بافقی : ترجیعات
ترجیع بند - ما گوشه نشینان خرابات الستیم
ساقی بده آن باده که اکسیر وجود است صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹
قیامت خوانمت بهر چه قامت کمال خجندی : رباعیات
شمارهٔ ۷
دندان مرا چو درد پنهان بگرفت جیحون یزدی : قصاید
شمارهٔ ۸۰ - وله
چو شاه زنگ راند ابلق زمکمن صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۸
قیامت از چه ترا گفته اند در قد و قامت امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۶۲۶
چو کار جهان نیست جز بی‌وفایی صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷
نقاب از تمام رخ بتی شوخ برگرفت رشیدالدین میبدی : ۶- سورة الانعام
۷ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ أَنْذِرْ بِهِ الَّذِینَ یَخافُونَ أَنْ یُحْشَرُوا إِلى رَبِّهِمْ الایة این آیات در شأن موالى و فقراء عرب فرو آمد عمار یاسر و ابو ذر غفارى و مقداد اسود و صهیب و بلال و خباب و سالم و مهجع و النمرة بن قاسط و عامر بن فهیره و ابن مسعود و امثال ایشان. رب العالمین میگوید: این قوم را آگاه کن بقرآن و بوحى که بتو فرو فرستادیم. این «ها» با «ما یوحى» شود، و خوف اینجا بمعنى علم است یعنى: یعلمون انهم یحشرون الى ربهم فى الآخرة، و نظیر این آیت آنست که گفت: إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ. معنى آنست که: انّما یقبل انذارک الّذین یخافون و یتقون. مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۷
غیرت برم از زبان چو نام تو برد صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶
صفایی مگر ز نو نگاری دگر گرفت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴۹
شده‌ام سپند حسنت وطنم میان آتش امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳۵
اگر ز پیش برانی مرا که بر خواند صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵
یار در طرف چمن پرده ز رخسارگرفت خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۳
گر بعد اجل دردِ تو با خویش توان برد صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۴
خجلت مشتری آن مه ره بازار گرفت
شمارهٔ ۱۲۲
سزاوارم به هجران گر به چنگ آید گریبانت اسیری لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
ای در دل هر ذره ز تو سودائی صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۱
هر که آید به سیر جولانت صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۰
گر به خواری خون من ریزد به خاک آستانت فریدون مشیری : ریشه در خاک
امیرکبیر
رمیده از عطشِ سرخ آفتابِ کویر، وحشی بافقی : ترجیعات
ترجیع بند - ما گوشه نشینان خرابات الستیم
ساقی بده آن باده که اکسیر وجود است صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹
قیامت خوانمت بهر چه قامت کمال خجندی : رباعیات
شمارهٔ ۷
دندان مرا چو درد پنهان بگرفت جیحون یزدی : قصاید
شمارهٔ ۸۰ - وله
چو شاه زنگ راند ابلق زمکمن صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۸
قیامت از چه ترا گفته اند در قد و قامت امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۶۲۶
چو کار جهان نیست جز بی‌وفایی صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷
نقاب از تمام رخ بتی شوخ برگرفت رشیدالدین میبدی : ۶- سورة الانعام
۷ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ أَنْذِرْ بِهِ الَّذِینَ یَخافُونَ أَنْ یُحْشَرُوا إِلى رَبِّهِمْ الایة این آیات در شأن موالى و فقراء عرب فرو آمد عمار یاسر و ابو ذر غفارى و مقداد اسود و صهیب و بلال و خباب و سالم و مهجع و النمرة بن قاسط و عامر بن فهیره و ابن مسعود و امثال ایشان. رب العالمین میگوید: این قوم را آگاه کن بقرآن و بوحى که بتو فرو فرستادیم. این «ها» با «ما یوحى» شود، و خوف اینجا بمعنى علم است یعنى: یعلمون انهم یحشرون الى ربهم فى الآخرة، و نظیر این آیت آنست که گفت: إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ. معنى آنست که: انّما یقبل انذارک الّذین یخافون و یتقون. مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۷
غیرت برم از زبان چو نام تو برد صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶
صفایی مگر ز نو نگاری دگر گرفت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴۹
شده‌ام سپند حسنت وطنم میان آتش امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳۵
اگر ز پیش برانی مرا که بر خواند صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵
یار در طرف چمن پرده ز رخسارگرفت خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۳
گر بعد اجل دردِ تو با خویش توان برد صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۴
خجلت مشتری آن مه ره بازار گرفت
