مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۹۱
ای هفت دریا گوهر عطا کن اهلی شیرازی : قصاید
شمارهٔ ۱۸ - مدح امامزاده واجب التعظیم احمد بن موسی الکاظم علیه السلام
آنکه خاک آستانش کعبه صدق و صفاست بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۵۰
بیتکلف گرگدا گشتیم و گر سلطان شدیم خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۴
رمضان آمد و شد کار صراحی از دست آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵۴
در چنگل بازی نکند خانه حمامی مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
کاوه یا اسکندر؟
موجها خوابیدهاند، آرام و رام آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶۲
روز نخواهد آمدن چون شب ما بروشنی احمد شاملو : مدایح بیصله
هميشه همان...
همیشه همان... جمالالدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۳
آه ار ترا ز درد دل من خبر شدی مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۹۳
از مایده غمت تنم آباد است حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۰
۱۳۰ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما فردوسی : پادشاهی لهراسپ
بخش ۹
یکی رومئی بود میرین به نام یغمای جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
ز نقحبه ای ار زهر اجل در نوشد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۷۵۴
تو ملامت مکن ای مدّعی اینک سر و سنگ رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۲۸
چهار چیز مر آزاده را زغم بخرد: شاه نعمتالله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۰۰
گفتم مستم گفت چنین پنداری صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۱۲
رزق هر کس چون صدف از عالم بالا بود حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۴
فکندم چاکها در جیب جان بی تابی خود را مولوی : دفتر پنجم
بخش ۸۸ - حکایت در بیان توبهٔ نصوح کی چنانک شیر از پستان بیرون آید باز در پستان نرود آنک توبه نصوحی کرد هرگز از آن گناه یاد نکند به طریق رغبت بلک هر دم نفرتش افزون باشد و آن نفرت دلیل آن بود کی لذت قبول یافت آن شهوت اول بیلذت شد این به جای آن نشست نبرد عشق را جز عشق دیگر چرا یاری نجویی زو نکوتر وانک دلش باز بدان گناه رغبت میکند علامت آنست کی لذت قبول نیافته است و لذت قبول به جای آن لذت گناه ننشسته است سنیسره للیسری نشده است لذت و نیسره للعسری باقیست بر وی
بود مردی پیش ازین نامش نصوح فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۴
از غم هستی چو رستم غمگسار آمد بدست
غزل شمارهٔ ۲۰۹۱
ای هفت دریا گوهر عطا کن اهلی شیرازی : قصاید
شمارهٔ ۱۸ - مدح امامزاده واجب التعظیم احمد بن موسی الکاظم علیه السلام
آنکه خاک آستانش کعبه صدق و صفاست بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۵۰
بیتکلف گرگدا گشتیم و گر سلطان شدیم خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۴
رمضان آمد و شد کار صراحی از دست آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵۴
در چنگل بازی نکند خانه حمامی مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
کاوه یا اسکندر؟
موجها خوابیدهاند، آرام و رام آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶۲
روز نخواهد آمدن چون شب ما بروشنی احمد شاملو : مدایح بیصله
هميشه همان...
همیشه همان... جمالالدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۳
آه ار ترا ز درد دل من خبر شدی مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۹۳
از مایده غمت تنم آباد است حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۰
۱۳۰ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما فردوسی : پادشاهی لهراسپ
بخش ۹
یکی رومئی بود میرین به نام یغمای جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
ز نقحبه ای ار زهر اجل در نوشد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۷۵۴
تو ملامت مکن ای مدّعی اینک سر و سنگ رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۲۸
چهار چیز مر آزاده را زغم بخرد: شاه نعمتالله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۰۰
گفتم مستم گفت چنین پنداری صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۱۲
رزق هر کس چون صدف از عالم بالا بود حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۴
فکندم چاکها در جیب جان بی تابی خود را مولوی : دفتر پنجم
بخش ۸۸ - حکایت در بیان توبهٔ نصوح کی چنانک شیر از پستان بیرون آید باز در پستان نرود آنک توبه نصوحی کرد هرگز از آن گناه یاد نکند به طریق رغبت بلک هر دم نفرتش افزون باشد و آن نفرت دلیل آن بود کی لذت قبول یافت آن شهوت اول بیلذت شد این به جای آن نشست نبرد عشق را جز عشق دیگر چرا یاری نجویی زو نکوتر وانک دلش باز بدان گناه رغبت میکند علامت آنست کی لذت قبول نیافته است و لذت قبول به جای آن لذت گناه ننشسته است سنیسره للیسری نشده است لذت و نیسره للعسری باقیست بر وی
بود مردی پیش ازین نامش نصوح فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۴
از غم هستی چو رستم غمگسار آمد بدست
