غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۹
بی خویشتن عنان نگاهش گرفته ایم سعدی : غزلیات
غزل ۴۰۴
غم زمانه خورم یا فراق یار کشم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۴
نگاه گرم، چو رخسار آتشین تو بوسد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰۳
من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۳
یارم برفت و از منِ دل خسته برشکست عطار نیشابوری : بخش چهاردهم
(۱۵)حکایت آن زن که طواف کعبه میکرد و مردی که نظر برو کرد
یکی عورت طواف خانه میکرد کمالالدین اسماعیل : ترکیبات
شمارهٔ ۸ - وله ایضا یمدحه و یصف الرّیاحین
زهی با چهره ات گلبار گلزار کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۹
بهار آمد خبر از می فرستید حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۸
عمری که مردِ عاشق بی دوست می گذارد جمالالدین عبدالرزاق : قصاید
شمارهٔ ۲ - لغز باسم آب
آن جرم پاک چیست چو ارواح انبیا عطار نیشابوری : باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید
شمارهٔ ۵
تا چشم دلم به نور حق بینا گشت آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱۶
نمیگویم گلی کز لطف عارض گلستانستی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۳۶
برفتم دی به پیشش سخت پرجوش نسیمی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۱
ای نوبت جمال تو در ملک جان زده مولوی : دفتر ششم
بخش ۵ - حکایت غلام هندو کی به خداوندزادهٔ خود پنهان هوای آورده بود چون دختر را با مهتر زادهای عقد کردند غلام خبر یافت رنجور شد و میگداخت و هیچ طبیب علت او را در نمییافت و او را زهرهٔ گفتن نه
خواجهیی را بود هندو بندهیی سعدی : غزلیات
غزل ۱۳
به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست خواجه نصیرالدین طوسی : قسم دوم در مقاصد
فصل نهم
چون نفس خیر و فاضل باشد و بر نیل فضیلت و تحصیل سعادت متوفر و به اقتنای علوم حقیقی و معارف یقینی مشعوف، واجب بود بر صاحبش اهتمام به اموری که مستدعی محافظت این شرایط و اقامت این مراسم باشد، و چنانکه قانون حفظ صحت در طب استعمال ملایم مزاج بود قانون حفظ صحت نفس ایثار معاشرت و مخالطت کسانی باشد که در خصال مذکور با او مشاکل و مشارک باشند، چه هیچ چیز را در نفس تأثیر زیادت از تأثیر جلیس و خلیط نبود؛ و همچنین احتراز از مؤانست و مجالست کسانی که بدین مناقب متحلی نباشند، و علی الخصوص از اختلاط اهل شر و نقص، مانند گروهی که به مسخرگی و مجون شهرت یافته باشند یا همت به اصابت قبایح شهوات و نیل فواحش لذات مصروف گردانیده، چه تجنب از این طایفه حافظ این صحت را مهم ترین شرطی و واجب ترین چیزی بود؛ و همچنان که از مخالطت ایشان حذر واجب بود از اصغای احادیث و حکایات و استماع اخبار و مجازات و روایت اشعار و مزخرفات و حضور مجالس و محافل ایشان، خاصه وقتی که به استطابت نفس و میل طبیعت مشوب خواهد بود، حذر واجب بود. چه از حضور یک مجمع یا از استماع یک نادره یا از روایت یک بیت در آن شیوه چندان وسخ و خبث به نفس تعلق گیرد که تطهیر ازان جز به روزگار دراز و معالجات دشوار میسر نگردد، و بسیار بود که امثال آن حال سبب فساد فاضلان مبرز و ماده غوایت عالمان مستبصر شده باشد تا به جوانان مستعد و متعلمان مسترشد چه رسد! اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۳۹
خوش آنکه بودمه من زباده مست شده غروی اصفهانی : مراثی سید الساجدین علیه السلام
شمارهٔ ۱ - فی رثاء سید الساجدین علیه السلام
دل بود بیمار آن بیمار عشق مه جبین رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۲۵ - النوبة الاولى
قوله تعالى: لِکُلٍّ وِجْهَةٌ و هر گروهى را سوئیست و قبلهاىوَ مُوَلِّیها که وى روى فرا آن میدهد،اسْتَبِقُوا الْخَیْراتِ
شمارهٔ ۲۶۹
بی خویشتن عنان نگاهش گرفته ایم سعدی : غزلیات
غزل ۴۰۴
غم زمانه خورم یا فراق یار کشم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۴
نگاه گرم، چو رخسار آتشین تو بوسد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰۳
من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۳
یارم برفت و از منِ دل خسته برشکست عطار نیشابوری : بخش چهاردهم
(۱۵)حکایت آن زن که طواف کعبه میکرد و مردی که نظر برو کرد
یکی عورت طواف خانه میکرد کمالالدین اسماعیل : ترکیبات
شمارهٔ ۸ - وله ایضا یمدحه و یصف الرّیاحین
زهی با چهره ات گلبار گلزار کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۹
بهار آمد خبر از می فرستید حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۸
عمری که مردِ عاشق بی دوست می گذارد جمالالدین عبدالرزاق : قصاید
شمارهٔ ۲ - لغز باسم آب
آن جرم پاک چیست چو ارواح انبیا عطار نیشابوری : باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید
شمارهٔ ۵
تا چشم دلم به نور حق بینا گشت آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱۶
نمیگویم گلی کز لطف عارض گلستانستی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۳۶
برفتم دی به پیشش سخت پرجوش نسیمی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۱
ای نوبت جمال تو در ملک جان زده مولوی : دفتر ششم
بخش ۵ - حکایت غلام هندو کی به خداوندزادهٔ خود پنهان هوای آورده بود چون دختر را با مهتر زادهای عقد کردند غلام خبر یافت رنجور شد و میگداخت و هیچ طبیب علت او را در نمییافت و او را زهرهٔ گفتن نه
خواجهیی را بود هندو بندهیی سعدی : غزلیات
غزل ۱۳
به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست خواجه نصیرالدین طوسی : قسم دوم در مقاصد
فصل نهم
چون نفس خیر و فاضل باشد و بر نیل فضیلت و تحصیل سعادت متوفر و به اقتنای علوم حقیقی و معارف یقینی مشعوف، واجب بود بر صاحبش اهتمام به اموری که مستدعی محافظت این شرایط و اقامت این مراسم باشد، و چنانکه قانون حفظ صحت در طب استعمال ملایم مزاج بود قانون حفظ صحت نفس ایثار معاشرت و مخالطت کسانی باشد که در خصال مذکور با او مشاکل و مشارک باشند، چه هیچ چیز را در نفس تأثیر زیادت از تأثیر جلیس و خلیط نبود؛ و همچنین احتراز از مؤانست و مجالست کسانی که بدین مناقب متحلی نباشند، و علی الخصوص از اختلاط اهل شر و نقص، مانند گروهی که به مسخرگی و مجون شهرت یافته باشند یا همت به اصابت قبایح شهوات و نیل فواحش لذات مصروف گردانیده، چه تجنب از این طایفه حافظ این صحت را مهم ترین شرطی و واجب ترین چیزی بود؛ و همچنان که از مخالطت ایشان حذر واجب بود از اصغای احادیث و حکایات و استماع اخبار و مجازات و روایت اشعار و مزخرفات و حضور مجالس و محافل ایشان، خاصه وقتی که به استطابت نفس و میل طبیعت مشوب خواهد بود، حذر واجب بود. چه از حضور یک مجمع یا از استماع یک نادره یا از روایت یک بیت در آن شیوه چندان وسخ و خبث به نفس تعلق گیرد که تطهیر ازان جز به روزگار دراز و معالجات دشوار میسر نگردد، و بسیار بود که امثال آن حال سبب فساد فاضلان مبرز و ماده غوایت عالمان مستبصر شده باشد تا به جوانان مستعد و متعلمان مسترشد چه رسد! اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۳۹
خوش آنکه بودمه من زباده مست شده غروی اصفهانی : مراثی سید الساجدین علیه السلام
شمارهٔ ۱ - فی رثاء سید الساجدین علیه السلام
دل بود بیمار آن بیمار عشق مه جبین رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۲۵ - النوبة الاولى
قوله تعالى: لِکُلٍّ وِجْهَةٌ و هر گروهى را سوئیست و قبلهاىوَ مُوَلِّیها که وى روى فرا آن میدهد،اسْتَبِقُوا الْخَیْراتِ
