مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱۳
در مجلس عشاق قراری دگر است اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۸
مشق گداز دل ز نفس می توان گرفت مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
از گلشن است دور اگر آشیان ما ازرقی هروی : قصاید
شمارهٔ ۲۴
اکنون که تر و تازه بخندید نو بهار اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۹
ره بر امید بیشترک می توان گرفت باقر فداغی لارستانی : دوبیتی‌ها
شمارۀ ۴۷
سهیل آساد و چشمان سپاهش امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۰
کسی کز عاشقی بیزار باشد صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۰
چون برگ خزان‌دیده و چون شمع سحرگاه جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵۶
از رعونت تا به کی سرو پا در گل شوی اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۰
هر دم ز گریه فیض نوی می توان گرفت جمال‌الدین عبدالرزاق : قصاید
شمارهٔ ۷۹ - در مدح اقصی القضاه رکن الدین
ای بانصاف خواجه آفاق قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸
ای دوست، حکایت نهان چیست؟ همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۲
ساقیا بر سر جان بار گران است تنم اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۱
لاله به کف جام دمیدن گرفت اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۲
شرم رخت به دیده نقاب سمن گرفت قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۶
بیهوده مشو برق گیاه فقرا سعدی : غزلیات
غزل ۷۳
دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکلست اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۳
جایی که عقل دامن تدبیر می گرفت رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۵۰ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ گفت ابراهیم رَبِّ خداوند من أَرِنِی با من نماى کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى که مرده چون زنده کنى؟ قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ نه ایمان آورده قالَ بَلى ابراهیم گفت آرى ایمان آوردهام، وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی لکن تا دمل آرمیده شود و بدیدار چشم یقین افزاید قالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ اللَّه گفت پس شو چهار مرغ گیر فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ آن را بکش و پاره پاره کن و با خود آر سرهاى آن ثُمَّ اجْعَلْ عَلى کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً آن گه بر سر هر کوهى پاره از آن آمیخته در هم بنه ثُمَّ ادْعُهُنَّ آن گه ایشان را خوان یَأْتِینَکَ سَعْیاً تا بتو آیند بشتاب وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (۲۶۰) بدانک خداى تواناست دانا. اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۴
فرصت مجنون اگر دنبال محمل می گرفت
رباعی شمارهٔ ۳۱۳
در مجلس عشاق قراری دگر است اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۸
مشق گداز دل ز نفس می توان گرفت مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
از گلشن است دور اگر آشیان ما ازرقی هروی : قصاید
شمارهٔ ۲۴
اکنون که تر و تازه بخندید نو بهار اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۹
ره بر امید بیشترک می توان گرفت باقر فداغی لارستانی : دوبیتی‌ها
شمارۀ ۴۷
سهیل آساد و چشمان سپاهش امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۰
کسی کز عاشقی بیزار باشد صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۰
چون برگ خزان‌دیده و چون شمع سحرگاه جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵۶
از رعونت تا به کی سرو پا در گل شوی اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۰
هر دم ز گریه فیض نوی می توان گرفت جمال‌الدین عبدالرزاق : قصاید
شمارهٔ ۷۹ - در مدح اقصی القضاه رکن الدین
ای بانصاف خواجه آفاق قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸
ای دوست، حکایت نهان چیست؟ همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۲
ساقیا بر سر جان بار گران است تنم اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۱
لاله به کف جام دمیدن گرفت اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۲
شرم رخت به دیده نقاب سمن گرفت قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۶
بیهوده مشو برق گیاه فقرا سعدی : غزلیات
غزل ۷۳
دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکلست اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۳
جایی که عقل دامن تدبیر می گرفت رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۵۰ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ گفت ابراهیم رَبِّ خداوند من أَرِنِی با من نماى کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى که مرده چون زنده کنى؟ قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ نه ایمان آورده قالَ بَلى ابراهیم گفت آرى ایمان آوردهام، وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی لکن تا دمل آرمیده شود و بدیدار چشم یقین افزاید قالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ اللَّه گفت پس شو چهار مرغ گیر فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ آن را بکش و پاره پاره کن و با خود آر سرهاى آن ثُمَّ اجْعَلْ عَلى کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً آن گه بر سر هر کوهى پاره از آن آمیخته در هم بنه ثُمَّ ادْعُهُنَّ آن گه ایشان را خوان یَأْتِینَکَ سَعْیاً تا بتو آیند بشتاب وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (۲۶۰) بدانک خداى تواناست دانا. اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۴
فرصت مجنون اگر دنبال محمل می گرفت
