مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۷
ای خواجه ترا غم جمال و جاهست انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۰ - در مدح خاقان اعظم سلطان سنجر
ملک اکنون شرف و مرتبه و نام گرفت حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۳
گر ز دل آهی برون خواهیم کرد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۵۰
رخ تو چگونه بینم که تو در نظر نیایی صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۶۴
کو باده تا به سنگ زنم جام عقل را؟ اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۶۸ - الرّضا و التّسلیم
چون کار به جدّ و جهد ما برناید امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹۴
آن چشم سخنگو نگر و آن لب خاموش صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۵۳
دل سیاه ارباب غیرت را ز منت می شود سلمان ساوجی : جمشید و خورشید
بخش ۷ - غزل
ای ممکن دست قدرت بر بساط لامکان فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۹
هر که روی تو ندید از دو جهان هیچ ندید خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۷۵ - قصیده
مرد آن بود که از سر دردی قدم زند محمد بن منور : فصل دوم - حکایاتی که بر زبان شیخ رفته
حکایت شمارهٔ ۸۶
آورده‌اند کی یک شب در میهنه حسن مؤدب چراغ در پیش شیخ بنهاد و برفت. شیخ او را آواز داد و گفت چه سبب است کی امشب این چراغ روشنایی تمام ندارد، چنانک هر شب؟ حسن گفت معلوم نیست. شیخ گفت تفحص کن. چون تفحص کرد گفت چوبی کی چراغ صوفیان بدان پاک می‌کرده‌اند درین چراغ‌دان نهاده‌اند، شیخ گفت بردار این چراغ از پیش ما! حسن چراغ را از پیش برداشت. ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ٧٩ - قطعه
الا ان فعل المرء فی کل حاله سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۱۳
پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو به نمی‌شد مدت‌ها در آن رنجور بود و شکر خدای عزّوجل علی الدوام گفتی پرسیدندش که شکر چه می‌گویی گفت شکر آن که به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳
ای اهل هوس، عشق شماری دگر است امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۵۳
سرو را با قد تو هستی نیست سعدی : قطعات
شمارهٔ ۸
مباش غره به گفتار مادح طماع مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۳۷۶
گلبرگ به روی چون بهارت ماند پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
ابیات پراکنده
خیال کژ به کار کژ گواهی است اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۶
به خاک مرده اگر برق عشق برگیرد
رباعی شمارهٔ ۱۸۷
ای خواجه ترا غم جمال و جاهست انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۰ - در مدح خاقان اعظم سلطان سنجر
ملک اکنون شرف و مرتبه و نام گرفت حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۳
گر ز دل آهی برون خواهیم کرد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۵۰
رخ تو چگونه بینم که تو در نظر نیایی صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۶۴
کو باده تا به سنگ زنم جام عقل را؟ اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۶۸ - الرّضا و التّسلیم
چون کار به جدّ و جهد ما برناید امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹۴
آن چشم سخنگو نگر و آن لب خاموش صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۵۳
دل سیاه ارباب غیرت را ز منت می شود سلمان ساوجی : جمشید و خورشید
بخش ۷ - غزل
ای ممکن دست قدرت بر بساط لامکان فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۹
هر که روی تو ندید از دو جهان هیچ ندید خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۷۵ - قصیده
مرد آن بود که از سر دردی قدم زند محمد بن منور : فصل دوم - حکایاتی که بر زبان شیخ رفته
حکایت شمارهٔ ۸۶
آورده‌اند کی یک شب در میهنه حسن مؤدب چراغ در پیش شیخ بنهاد و برفت. شیخ او را آواز داد و گفت چه سبب است کی امشب این چراغ روشنایی تمام ندارد، چنانک هر شب؟ حسن گفت معلوم نیست. شیخ گفت تفحص کن. چون تفحص کرد گفت چوبی کی چراغ صوفیان بدان پاک می‌کرده‌اند درین چراغ‌دان نهاده‌اند، شیخ گفت بردار این چراغ از پیش ما! حسن چراغ را از پیش برداشت. ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ٧٩ - قطعه
الا ان فعل المرء فی کل حاله سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۱۳
پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو به نمی‌شد مدت‌ها در آن رنجور بود و شکر خدای عزّوجل علی الدوام گفتی پرسیدندش که شکر چه می‌گویی گفت شکر آن که به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳
ای اهل هوس، عشق شماری دگر است امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۵۳
سرو را با قد تو هستی نیست سعدی : قطعات
شمارهٔ ۸
مباش غره به گفتار مادح طماع مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۳۷۶
گلبرگ به روی چون بهارت ماند پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
ابیات پراکنده
خیال کژ به کار کژ گواهی است اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۶
به خاک مرده اگر برق عشق برگیرد
