خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۴
از دست غم انفصال میجویی، نیست ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
صف زندان نمرهٔ دو
پس ره نمرهٔ دو پیمودم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۹
تا نقش خیال دوست با ماست دلا آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۰۷
دلا تو پند زاحباب خویش نشنفتی آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹۹
بردم زعشق آن لب شیرین مرارتی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۸۷
روبهکی دنبه برد شیر مگر خفته بود؟ غالب دهلوی : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
آن را که بود درستیی در فرجام آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹۷
در همه آفاق طاقی در همه عالم تمامی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱
شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقۀ ما آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۸۵
بغیر از آن خم مو ایدل آشیانه نداری رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۳ - النوبة الثانیة
یا أَیُّهَا النَّاسُ علقمة بن مرثد شاگرد عبد اللَّه بن مسعود از ائمّة و ثقات تابعین است میگوید هر چه در قرآن یا أَیُّهَا النَّاسُ است خطاب اهل مکه است، و یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا خطاب اهل مدینه، از بهر آن که آن وقت مکه دار الشرک بود و مدینه دار الایمان، و مدینه سراى ایمان پیش از مکه شد. و لهذا قال اللَّه عزّ و جلّ وَ الَّذِینَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَ الْإِیمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ. ابن عباس گفت: یا أَیُّهَا النَّاسُ اینجا خطاب فریقین است، مؤمنان و کافران: مؤمنانرا میگویند بر ایمان و طاعت دارى پاینده باشید، و قدم بر جادّه اسلام و سنّت استوار دارید، و از آن بمیگردید. آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۸۴
نشکفته است از چمن دلبری گلی پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
مست و هشیار
محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷۸
بی غیر میسر شودت گر لب کشتی آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۴۶
غم حورت از چه باشد که تو این غلام داری آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۳۱
وقت آنست که پاکوبی و می نوش کنی امام خمینی : غزلیات
عروس صبح
امشب که در کنار منی، خفته چون عروس محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۶
بیپرده برآئی چو به صحرای قیامت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳۹
خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۵
آن خوش باشد که صاحب تمییزی
رباعی شمارهٔ ۷۴
از دست غم انفصال میجویی، نیست ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
صف زندان نمرهٔ دو
پس ره نمرهٔ دو پیمودم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۹
تا نقش خیال دوست با ماست دلا آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۰۷
دلا تو پند زاحباب خویش نشنفتی آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹۹
بردم زعشق آن لب شیرین مرارتی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۸۷
روبهکی دنبه برد شیر مگر خفته بود؟ غالب دهلوی : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
آن را که بود درستیی در فرجام آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹۷
در همه آفاق طاقی در همه عالم تمامی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱
شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقۀ ما آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۸۵
بغیر از آن خم مو ایدل آشیانه نداری رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۳ - النوبة الثانیة
یا أَیُّهَا النَّاسُ علقمة بن مرثد شاگرد عبد اللَّه بن مسعود از ائمّة و ثقات تابعین است میگوید هر چه در قرآن یا أَیُّهَا النَّاسُ است خطاب اهل مکه است، و یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا خطاب اهل مدینه، از بهر آن که آن وقت مکه دار الشرک بود و مدینه دار الایمان، و مدینه سراى ایمان پیش از مکه شد. و لهذا قال اللَّه عزّ و جلّ وَ الَّذِینَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَ الْإِیمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ. ابن عباس گفت: یا أَیُّهَا النَّاسُ اینجا خطاب فریقین است، مؤمنان و کافران: مؤمنانرا میگویند بر ایمان و طاعت دارى پاینده باشید، و قدم بر جادّه اسلام و سنّت استوار دارید، و از آن بمیگردید. آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۸۴
نشکفته است از چمن دلبری گلی پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
مست و هشیار
محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷۸
بی غیر میسر شودت گر لب کشتی آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۴۶
غم حورت از چه باشد که تو این غلام داری آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۳۱
وقت آنست که پاکوبی و می نوش کنی امام خمینی : غزلیات
عروس صبح
امشب که در کنار منی، خفته چون عروس محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۶
بیپرده برآئی چو به صحرای قیامت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳۹
خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۵
آن خوش باشد که صاحب تمییزی
