قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۱۸۰ - در مدح شاه جستان و امیر شمس الدین
هلا شادی کن و می خور که بستان شد بهشت آئین مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۷۲
عاشقا دو چشم بگشا، چار جو در خود ببین اقبال لاهوری : پیام مشرق
فریب کشمکش عقل دیدنی دارد
فریب کشمکش عقل دیدنی دارد حزین لاهیجی : قطعات
شمارهٔ ۳۸ - غیر آزادگان
غیر آزاده خاطری که بود فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸
ای لال زوصف تو زبانها اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۹۴
از آتش حرص و آز تا چند نفیر شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۲
بیا ای نور چشم ما و خوش بنشین به جای خود صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۹۲
مدار خویش بزرگی که بر شراب نهاد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۹۵۲
دوش رویش به خواب می دیدم سوزنی سمرقندی : قطعات
شمارهٔ ۲۸ - من رمه بانم
از خرتر تا جرس گشاده زبانم بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۱
ایدل متاع جان بخرابات برده به عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۶۷
ز ننگ عافیت بازم دل شرمنده می سوزد اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۴
تا رسم جگرخواری پیش تو روا باشد وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۹۸
اسیر جلوهٔ هر حسن عشقبازی هست اهلی شیرازی : شمع و پروانه
بخش ۳ - مناجات ایضا
الهی از کمال پادشاهی سیف فرغانی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شمارهٔ ۲۵
زهی با لعل میگونت شکر هیچ سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۶۷
خشنودی تو بجویم ای مولایی مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۸
ای پیل سوار خسرو شیر شکار عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۴۶۳
ماتشنگی به دجله و جیحون نمی دهیم نصرالله منشی : باب البوم و الغراب
بخش ۱۴
ملک بومان باشارت او التفات ننمود، تا آن زاغ را عزیز و مکرم و مرفه و محترم با او ببردند، ومثال داد تا در نیکو داشت مبالغت نمایند. همان وزیر که بکشتن او مایل بود گفت: اگر زاغ را نمی کشید باری با وی زندگانی چون دشمنان کنید و طرفةالعینی از غدر و مکر او ایمن مباشید، که موجب آمدن جز مفسدت کار ما و مصلحت حال او نیست ملک از استماع این نصیحت امتناع نمود و سخن مشیر بی نظیر را خوار داشت.
شمارهٔ ۱۸۰ - در مدح شاه جستان و امیر شمس الدین
هلا شادی کن و می خور که بستان شد بهشت آئین مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۷۲
عاشقا دو چشم بگشا، چار جو در خود ببین اقبال لاهوری : پیام مشرق
فریب کشمکش عقل دیدنی دارد
فریب کشمکش عقل دیدنی دارد حزین لاهیجی : قطعات
شمارهٔ ۳۸ - غیر آزادگان
غیر آزاده خاطری که بود فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸
ای لال زوصف تو زبانها اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۹۴
از آتش حرص و آز تا چند نفیر شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۲
بیا ای نور چشم ما و خوش بنشین به جای خود صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۹۲
مدار خویش بزرگی که بر شراب نهاد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۹۵۲
دوش رویش به خواب می دیدم سوزنی سمرقندی : قطعات
شمارهٔ ۲۸ - من رمه بانم
از خرتر تا جرس گشاده زبانم بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۱
ایدل متاع جان بخرابات برده به عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۶۷
ز ننگ عافیت بازم دل شرمنده می سوزد اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۴
تا رسم جگرخواری پیش تو روا باشد وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۹۸
اسیر جلوهٔ هر حسن عشقبازی هست اهلی شیرازی : شمع و پروانه
بخش ۳ - مناجات ایضا
الهی از کمال پادشاهی سیف فرغانی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شمارهٔ ۲۵
زهی با لعل میگونت شکر هیچ سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۶۷
خشنودی تو بجویم ای مولایی مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۸
ای پیل سوار خسرو شیر شکار عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۴۶۳
ماتشنگی به دجله و جیحون نمی دهیم نصرالله منشی : باب البوم و الغراب
بخش ۱۴
ملک بومان باشارت او التفات ننمود، تا آن زاغ را عزیز و مکرم و مرفه و محترم با او ببردند، ومثال داد تا در نیکو داشت مبالغت نمایند. همان وزیر که بکشتن او مایل بود گفت: اگر زاغ را نمی کشید باری با وی زندگانی چون دشمنان کنید و طرفةالعینی از غدر و مکر او ایمن مباشید، که موجب آمدن جز مفسدت کار ما و مصلحت حال او نیست ملک از استماع این نصیحت امتناع نمود و سخن مشیر بی نظیر را خوار داشت.
