مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۶
بازرسیدیم ز میخانه مست صغیر اصفهانی : قصاید
شمارهٔ ۲۹ - در مدح ساقی کوثر حیدر صفدر علی (ع)
خورشید و تیغ و آینه درویش این چهار امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۶
چشم تو خورد باده و من در خمار از آن ابوعلی عثمانی : باب ۵۳ تا آخر
بخش ۹ - فصل
اگر گویند که چه چیز باید که غالب بود بر ولی در اوقات که با خویشتن بود گوئیم صدق او درگزارد حقوق حق تَعالی پس رفق او و شفقت او بر خلق در جملۀ احوال و رحمت خواستن او جمله خلق را و تحمّل کردن او از خلق بخوئی نیکو و نیکوئی خواستن او از حق تعالی خلقانرا بی آنک التماسی کند از ایشان و همّت او در رستگاری خلق بود و از ایشان اگر رنجی بدو رسد انتقام نکشد و خویشتن را از حقد برایشان نگاه دارد و دست از مال ایشان کوتاه دارد و بهمه وجهی طمع از ایشان بریده دارد و زبان ببد گفتن ازیشان کشیده دارد و غیبت ایشان نکند و خصم هیچکس نباشد در دنیا و آخرت. سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۲۱ - در بیان آنکه چنانکه موسی علیه السلام باقوت نبوت و عظمت رسالت جویای خضر علیه السلام گشته بود مولانا قدسنا الله بسره العزیز باوجود چندین فضایل و خصال و مقامات و کرامات و انوار و اسرار که در دور و طور خود بی نظیر بود و مثل نداشت طالب شمس الدین تبریزی قدس اللّه سره العزیز گشته بود
غرضم از کلیم مولاناست سرایندهٔ فرامرزنامه : فرامرزنامه
بخش ۹۰ - رفتن فرامرز به هندوستان ونشاندن دستور در مرز خرگاه و نامه نوشتن به رای هند
سرماه فرمود تا کرنای عارف قزوینی : تصنیفها
شمارهٔ ۳۰
رحم ای خدای دادگر کردی نکردی سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۰ - این قصیدهٔ را هم هنگام اقامت در سرخس سروده
درگه خلق همه زرق و فریبست و هوس سیدای نسفی : مسمطات
شمارهٔ ۲۹
ای گل امروز تو هم‌بزم حریفان شده‌ای سعدی : باب اول در عدل و تدبیر و رای
گفتار اندر رای و تدبیر ملک و لشکر کشی
همی تا برآید به تدبیر کار امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۶۷
گر من از خاک درت رفتم، دل شیدا بماند حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۲
روی و موی تو، ای تو رب و رب صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۸۲
(راه سخنم معنی بسیار گرفته است نهج البلاغه : حکمت ها
اهمیت وفای به عهد
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلْمَسْئُولُ حُرٌّ حَتَّى يَعِدَ کوهی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۹
چون تو میدانی ز درد ما مپرس حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۹۵
با چشم سیر، نعمت دنیا چه حاجت است؟ عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۷
آتش سودای تو عالم جان در گرفت ملا احمد نراقی : باب چهارم
فصل - تقسیم دنیا به مذموم و غیر مذموم
از آنچه مذکور شد معلوم گردید که حقیقت خود دنیا چیزی است و در حق بندگان، چیز دیگر و اولی که زمین و اعیان موجود در آن باشد، بدی و مذمتی ندارد. کلیم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۱ - شکوه از ناتوانی اسب
خدایگانا اسبی که داده ای به کلیم ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۷۳
این برشده دولاب که گردد پیوست