میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۰
بندگی بر در مردان خدا دین من است سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۰۷ - در بیان این حدیث که اکثر اهل الجنة البله. و در تأویل این حدیث که: من عرف اللّه کل لسانه، و من عرف اللّه طال لسانه. ظاهر معنی این حدیث متناقض مینماید زیرا میفرماید که هر که خدا را شناخت زبانش لال شد و باز میفرماید که هر که خدا را شناخت زبانش دراز شد الا متناقض نیست زیرا معنیش این است هر که خدا را شناخت از غیر سخن خدا زبانش لال شد و در ذکر خدا زبانش دراز شد و از آنکه ابله میفرماید ابلهان نادان را نمیخواهد، بلکه ابلهی که از همه عاقلتر است چنانکه شاعر گوید. (دیوانه کسی بود که او روی تو دید وانگه ز تو دور ماند و دیوانه نشد) معرفت حق از کمال عقل باشد و کمال عقل آن است که چون تجلی حق بدو رسد بیهوش شود. هرگز طفل پنج ساله از صورت خوبی بیهوش نگردد. زیرا آن ذوق و لطف را ادراک نکرده است پس برق
مصطفی گفت اکثر اهل جنان میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹
زردی برگ خزان عکس رخ زرد من است مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۹۵
خوش خرامان می‌روی، ای جان جان بی‌من مرو میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸
بزم عشرت بژاژخائی نیست میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷
خوبی بخوش اندامی و سیمین ذقنی نیست میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶
نیمه رفت از شب اکنون هیچ کس بیدار نیست میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵
بندگی در کوی عشق از پادشاهی خوش تر است امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۳
خجیره کیجا، من ته ادایِ میرمه میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
ایکه گوئی شاه خوبانرا وفائی نیست، هست کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۰۸
از گردش چرخ بی خرد می ترسم میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲
برخیز و در قدح فکن آن جوهر مذاب ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۸۶
خدایگانا معلوم رای روشن توست میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱
چشم تو امشب شده مست از شراب امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱
اَمیرْ گِنِهْ سَر دٰارْمِهْ، شَیدای شِهْ دوُسْتْ میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰
ای دو زلفت سپاه بی ترتیب میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
من خرابم شش جهت آباد باشد یا خراب میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸
پر کن از خم می کدوی مرا سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۷۴ - رجوع کردن بدان قصه که ولد را چلبی حسام الدین قدسنا اللّه بسرالعزیز در خواب نموده بود
هست مردی در این جهان پنهان جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳۸
دور از تو زبسکه بی دماغم
شمارهٔ ۴۰
بندگی بر در مردان خدا دین من است سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۰۷ - در بیان این حدیث که اکثر اهل الجنة البله. و در تأویل این حدیث که: من عرف اللّه کل لسانه، و من عرف اللّه طال لسانه. ظاهر معنی این حدیث متناقض مینماید زیرا میفرماید که هر که خدا را شناخت زبانش لال شد و باز میفرماید که هر که خدا را شناخت زبانش دراز شد الا متناقض نیست زیرا معنیش این است هر که خدا را شناخت از غیر سخن خدا زبانش لال شد و در ذکر خدا زبانش دراز شد و از آنکه ابله میفرماید ابلهان نادان را نمیخواهد، بلکه ابلهی که از همه عاقلتر است چنانکه شاعر گوید. (دیوانه کسی بود که او روی تو دید وانگه ز تو دور ماند و دیوانه نشد) معرفت حق از کمال عقل باشد و کمال عقل آن است که چون تجلی حق بدو رسد بیهوش شود. هرگز طفل پنج ساله از صورت خوبی بیهوش نگردد. زیرا آن ذوق و لطف را ادراک نکرده است پس برق
مصطفی گفت اکثر اهل جنان میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹
زردی برگ خزان عکس رخ زرد من است مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۹۵
خوش خرامان می‌روی، ای جان جان بی‌من مرو میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸
بزم عشرت بژاژخائی نیست میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷
خوبی بخوش اندامی و سیمین ذقنی نیست میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶
نیمه رفت از شب اکنون هیچ کس بیدار نیست میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵
بندگی در کوی عشق از پادشاهی خوش تر است امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۳
خجیره کیجا، من ته ادایِ میرمه میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
ایکه گوئی شاه خوبانرا وفائی نیست، هست کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۰۸
از گردش چرخ بی خرد می ترسم میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲
برخیز و در قدح فکن آن جوهر مذاب ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۸۶
خدایگانا معلوم رای روشن توست میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱
چشم تو امشب شده مست از شراب امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱
اَمیرْ گِنِهْ سَر دٰارْمِهْ، شَیدای شِهْ دوُسْتْ میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰
ای دو زلفت سپاه بی ترتیب میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
من خرابم شش جهت آباد باشد یا خراب میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸
پر کن از خم می کدوی مرا سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۷۴ - رجوع کردن بدان قصه که ولد را چلبی حسام الدین قدسنا اللّه بسرالعزیز در خواب نموده بود
هست مردی در این جهان پنهان جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳۸
دور از تو زبسکه بی دماغم
