مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۰۰
ببست خواب مرا جادوانه دلداری بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۸۰
چو شمع از انفعال آگهی بیتاب میگردم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۴۲
شبنم نکرد داغ دل لاله را علاج طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۷
ز بس آمد به نزدیکم، چو مژگانش نمی بینم عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۶۳
رخ پاکتر از ضمیر صادق داری ملکالشعرای بهار : ترکیبات
انتقاد از دولت
یاران روش دگر گرفتند فردوسی : پادشاهی اسکندر
بخش ۲۱
سکندر چو بشنید از یادگیر صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۹۷
چه خوش باشد که گردد دیده روشن از عذار تو ملکالشعرای بهار : ترکیبات
منقبت
باز در جلوه گری شد صنمی جلوه گری نهج البلاغه : حکمت ها
علت بی اثر بودن موعظه
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ اَلْمَوْعِظَةِ حِجَابٌ مِنَ اَلْغِرَّةِ فردوسی : پادشاهی قباد چهل و سه سال بود
بخش ۱ - پادشاهی قباد چهل و سه سال بود
چو بر تخت بنشست فرخ قباد رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۰ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکِتابِ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا الآیة این آیت از روى اشارت بیان فضیلت امت محمد است و شرف ایشان بر اهل کتاب، از بهر آنکه رب العالمین مغفرت ایشان بر تقوى بست، و تقوى در مغفرت و رحمت شرط کرد. مقتضى دلیل خطاب آنست که هر کرا تقوى نیست وى را مغفرت نیست. باز در حق امت گفت: «هُوَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ» یعنى اهل ان یتقى، فان ترکتم التقوى فهو اهل لان یغفر. میگوید: اوست جل جلاله سزاى آنکه از وى ترسند، و در بندگى او تقوى پیش گیرند. پس اگر تقوى نبود او سزاى آنست که بیامرزد بفضل خویش و رحمت خویش. اینست سزاى خداوندى و مهربانى و بنده نوازى. آنچه کند بسزاى خود کند نه باستحقاق بنده. رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۶
خوشا روزی و حبذا روزگاری غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
آهی به عشق فاتح خیبر کنیم طرح ملکالشعرای بهار : ترکیبات
ترانهٔ ملی
دوشینه ز رنج دهر بدخواه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۲۴
شراب بیخودی در شیشه و ساغر نمی باشد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۹۴
دفع مده، دفع مده، من نروم تا نخورم ملکالشعرای بهار : ترکیبات
انتقاد از انجمن همت
باز بر شاخسار حیله و فن عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۵۷
ای خاصیتِ لعل تو جان پروردن نهج البلاغه : حکمت ها
نشانه كمال عقل
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِذَا تَمَّ اَلْعَقْلُ نَقَصَ اَلْكَلاَمُ
غزل شمارهٔ ۳۱۰۰
ببست خواب مرا جادوانه دلداری بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۸۰
چو شمع از انفعال آگهی بیتاب میگردم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۴۲
شبنم نکرد داغ دل لاله را علاج طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۷
ز بس آمد به نزدیکم، چو مژگانش نمی بینم عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۶۳
رخ پاکتر از ضمیر صادق داری ملکالشعرای بهار : ترکیبات
انتقاد از دولت
یاران روش دگر گرفتند فردوسی : پادشاهی اسکندر
بخش ۲۱
سکندر چو بشنید از یادگیر صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۹۷
چه خوش باشد که گردد دیده روشن از عذار تو ملکالشعرای بهار : ترکیبات
منقبت
باز در جلوه گری شد صنمی جلوه گری نهج البلاغه : حکمت ها
علت بی اثر بودن موعظه
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ اَلْمَوْعِظَةِ حِجَابٌ مِنَ اَلْغِرَّةِ فردوسی : پادشاهی قباد چهل و سه سال بود
بخش ۱ - پادشاهی قباد چهل و سه سال بود
چو بر تخت بنشست فرخ قباد رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۰ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکِتابِ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا الآیة این آیت از روى اشارت بیان فضیلت امت محمد است و شرف ایشان بر اهل کتاب، از بهر آنکه رب العالمین مغفرت ایشان بر تقوى بست، و تقوى در مغفرت و رحمت شرط کرد. مقتضى دلیل خطاب آنست که هر کرا تقوى نیست وى را مغفرت نیست. باز در حق امت گفت: «هُوَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ» یعنى اهل ان یتقى، فان ترکتم التقوى فهو اهل لان یغفر. میگوید: اوست جل جلاله سزاى آنکه از وى ترسند، و در بندگى او تقوى پیش گیرند. پس اگر تقوى نبود او سزاى آنست که بیامرزد بفضل خویش و رحمت خویش. اینست سزاى خداوندى و مهربانى و بنده نوازى. آنچه کند بسزاى خود کند نه باستحقاق بنده. رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۶
خوشا روزی و حبذا روزگاری غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
آهی به عشق فاتح خیبر کنیم طرح ملکالشعرای بهار : ترکیبات
ترانهٔ ملی
دوشینه ز رنج دهر بدخواه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۲۴
شراب بیخودی در شیشه و ساغر نمی باشد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۹۴
دفع مده، دفع مده، من نروم تا نخورم ملکالشعرای بهار : ترکیبات
انتقاد از انجمن همت
باز بر شاخسار حیله و فن عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۵۷
ای خاصیتِ لعل تو جان پروردن نهج البلاغه : حکمت ها
نشانه كمال عقل
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِذَا تَمَّ اَلْعَقْلُ نَقَصَ اَلْكَلاَمُ
