خیام : دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸]
رباعی ۱۱۰
تا زُهره و مَهْ در آسمان گشته پدید،
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
تو گفتی از حیات جاودان گوی
تو گفتی از حیات جاودان گوی
سعدی : غزلیات
غزل ۶۲۳
دیدار می‌نمایی و پرهیز می‌کنی
جامی : لیلی و مجنون
بخش ۵۶ - در بی وفایی عالم و سرعت زوال حیات فانی
گیتی که نشیمن زوال است
نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۱۵ - تظلم مصریان از زنگیان پیش اسکندر
بیا ساقی آن شربت جانفزای
ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٨٧٩ - القطعه فی الشعر
نگار ما هر خم چون گره زند بر موی
عطار نیشابوری : بخش دوازدهم
الحکایه و التمثیل
غلامی با طبق می‌رفت خاموش
عطار نیشابوری : بلبل نامه
در ختم حکایت
بشرح جان اگر ادراک داری
قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸
چرخ از آن روزی که سرگردانی خود دیده است
جامی : تحفة‌الاحرار
بخش ۲۸ - مقاله چهارم در اقامت نمازهای پنجگانه که پنجه طاقت قوی پنجگان تاب مشقت داده اوست و جبین عزت گردن فرازان به خاک مذلت نهاده او
ای شده رخنه صف طاعت ز تو
صائب تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۱۱ - در مدح شاه عباس دوم و تاریخ اتمام بنای تالار عالی قاپو
منت ایزد را که از لطف خدای مستعان
نهج البلاغه : خطبه ها
سرزنش مصقله بن هبیره
<strong> و من كلام له عليه‌السلام لما هرب مصقلة بن هبيرة الشيباني إلى معاوية </strong>
شاه نعمت‌الله ولی : قطعات
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۸
دست در دست زن مزن خواجه
فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۲
در خشک و ترِ طاعت ما چشم تری نیست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۰
با عشق کهن تازه بدن خوی من است
ازرقی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۹۸
از شست ، شها ، چو ناوکی بگذاری
رشیدالدین میبدی : ۱۱- سورة هود - مکیة
۱ - النوبة الثانیة
این سوره بعدد کوفیان صد و بیست و سه آیت است و هزار و هفتصد و بیست و پنج کلمه و هفت هزار و پانصد و سیزده حرف جمله بمکة فرو آمد از آسمان بقول ابن عباس مگر یک آیت أَقِمِ الصَّلاةَ طَرَفَیِ النَّهارِ که این یک آیت مدنى است.
قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۴
غم کجا شد که به جان آمدم از شادی خویش
باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۵۶
دلم زار و دلم زار و دلم زار
سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۸
تا افتادی ز صدر زین، ناشادم