صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸۹۸
آن حال ندارم که به فکر دگر افتم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۷
از بس گرفت تنگی دل در میان مرا عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۶
در دل دارم جهانی بیتو من صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۰۰۰
در دبستان وجود از تیرهبختی چون قلم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۰
صد روز دراز گر به هم پیوندی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۳۸
به عزم رقص چون سرو قباپوش تو برخیزد فریدون مشیری : ریشه در خاک
آفتاب و گل...
من و شب هر دو بر بالین این بیمار بیداریم. عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۶۹
گر از همه عاشقان وفا دیدی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۶
از گرد خط، فزود محبت به دل مرا صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۹۲
رخی در ماتم مطلب به خون اندوده می خواهم قدسی مشهدی : مطالع و متفرقات
شمارهٔ ۴۱
عشق کو تا ز ره کعبه ره دل گیرم ملکالشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰
صبا ز طرهٔ جانان من چه میخواهی فردوسی : فریدون
بخش ۶
برآمد برین روزگار دراز صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۲
در شکایت ریختی دندان نعمت خواره را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۵
پیچیده درد هجر تو بر یکدگر مرا مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۲
گر دل طلبم در خم مویت بینم فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۴
بهار رفت و نچیدیم گل ز گلشن او رشیدالدین میبدی : ۲۶- سورة الشعرا- مکیة
۵ - النوبة الثانیة
قوله: وَ إِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعالَمِینَ، الهاء راجعة الى الکتاب المذکور فى اوّل السّورة، و التّنزیل اسم للقرآن. و قیل تنزیل مصدر اقیم مقام المفعول کما یقال! هذا الدینار ضرب الامیر اى مضروبه. ثمّ بیّن کیف نزّله، اى انزله مرّة بعد اخرى شیئا فشیئا مع جبرئیل و هو الرّوح الامین عَلى قَلْبِکَ یا محمد. سمّى جبرئیل روحا لانّ جسمه روح لطیف روحانىّ و کذا الملائکة روحانیّون خلقوا من الرّیح، و قیل خلقوا من الرّوح و هو الهواء. و قیل سمّى روحا لانّ حیاة الادیان و بقاؤها به و بما ینزل به کما بالرّوح حیاة الأبدان و بقاؤها، و قیل لانّ الحیاة اغلب علیه کانّه روح کلّه. و قیل الرّوح اسم علم له لا صفة و سمّاه امینا لانّ اللَّه تعالى ائتمنه على ما یؤدّیه عنه الى عباده و لم یخن قطّ فیما امر اللَّه به، یدلّ علیه قوله: مُطاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ. نهج البلاغه : حکمت ها
اعتدال در دشمنى کردن
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> مَنْ بَالَغَ فِي اَلْخُصُومَةِ أَثِمَ وَ مَنْ قَصَّرَ فِيهَا ظُلِمَ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۰۶
هر که بر دار فنا مردانه پشت پا نزد
غزل شمارهٔ ۵۸۹۸
آن حال ندارم که به فکر دگر افتم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۷
از بس گرفت تنگی دل در میان مرا عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۶
در دل دارم جهانی بیتو من صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۰۰۰
در دبستان وجود از تیرهبختی چون قلم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۰
صد روز دراز گر به هم پیوندی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۳۸
به عزم رقص چون سرو قباپوش تو برخیزد فریدون مشیری : ریشه در خاک
آفتاب و گل...
من و شب هر دو بر بالین این بیمار بیداریم. عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۶۹
گر از همه عاشقان وفا دیدی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۶
از گرد خط، فزود محبت به دل مرا صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۹۲
رخی در ماتم مطلب به خون اندوده می خواهم قدسی مشهدی : مطالع و متفرقات
شمارهٔ ۴۱
عشق کو تا ز ره کعبه ره دل گیرم ملکالشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰
صبا ز طرهٔ جانان من چه میخواهی فردوسی : فریدون
بخش ۶
برآمد برین روزگار دراز صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۲
در شکایت ریختی دندان نعمت خواره را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۵
پیچیده درد هجر تو بر یکدگر مرا مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۲
گر دل طلبم در خم مویت بینم فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۴
بهار رفت و نچیدیم گل ز گلشن او رشیدالدین میبدی : ۲۶- سورة الشعرا- مکیة
۵ - النوبة الثانیة
قوله: وَ إِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعالَمِینَ، الهاء راجعة الى الکتاب المذکور فى اوّل السّورة، و التّنزیل اسم للقرآن. و قیل تنزیل مصدر اقیم مقام المفعول کما یقال! هذا الدینار ضرب الامیر اى مضروبه. ثمّ بیّن کیف نزّله، اى انزله مرّة بعد اخرى شیئا فشیئا مع جبرئیل و هو الرّوح الامین عَلى قَلْبِکَ یا محمد. سمّى جبرئیل روحا لانّ جسمه روح لطیف روحانىّ و کذا الملائکة روحانیّون خلقوا من الرّیح، و قیل خلقوا من الرّوح و هو الهواء. و قیل سمّى روحا لانّ حیاة الادیان و بقاؤها به و بما ینزل به کما بالرّوح حیاة الأبدان و بقاؤها، و قیل لانّ الحیاة اغلب علیه کانّه روح کلّه. و قیل الرّوح اسم علم له لا صفة و سمّاه امینا لانّ اللَّه تعالى ائتمنه على ما یؤدّیه عنه الى عباده و لم یخن قطّ فیما امر اللَّه به، یدلّ علیه قوله: مُطاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ. نهج البلاغه : حکمت ها
اعتدال در دشمنى کردن
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> مَنْ بَالَغَ فِي اَلْخُصُومَةِ أَثِمَ وَ مَنْ قَصَّرَ فِيهَا ظُلِمَ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۰۶
هر که بر دار فنا مردانه پشت پا نزد
