جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۰
سرو چمن از عجب برآورده دو دست
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۵
چو پیر شدی لذت دوران هیچست
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۷۳
بس که از رخسار او در پیچ و تاب است آفتاب
ادیب صابر : غزلیات
شمارهٔ ۹
زبس گل که در باغ ماوی گرفت
اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۷
هر که صید او شود با دیگری کارش نباشد
رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۲۳ - در مدح اتسز خوارزمشاه
تویی که خنجر تو شد مکان آتش و آب
ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۱۳۷ - دیدن آتبین در نجوم و دانستن رازها
سر سال نو هرمز فروردین
میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۷۴
هر لحظه دلم شکوه ز بدخوی دگر داشت
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۶
از جور فلک خون به دلم افتاده
رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۷۸
بسا کسا! که جوین نان همی نیابد سیر
بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۰۷
دم سرد بسته به پیش خود چقدر دماغ فسرده یخ
جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۰
از حال پریشان من او را خبری نیست
صابر همدانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵
ای ساحت قدس همدان، ای چمن عشق
احمد شاملو : مرثیه‌های خاک
حکایت
اینک آهوبره‌یی
خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۲ - در حسب حال خود
من که خاقانیم آزاد دلم
امیر پازواری : شش‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸
یا ربْ که تنه دولتْ به کامرونْ بو!
نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۰
هرکه چون یوسف شود از محنت زندان خلاص
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۵۷
بس که درین داوری بی اثر افتاده است
سهراب سپهری : شرق اندوه
گزار
باز آمدم از چشمه خواب ، کوزه تر در دستم.
امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۰۷
نسیم زلف بر دست صبا ده