صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۹۸
ملال در دل آزاده جا نمی گیرد اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹۲
تا کی ای رشگ پری عالمی از غم بکشی ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۹
آن یار که عهد دوستداری بشکست قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۶۲۶
میسرت نشود عاشقی و مستوری صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۹۵
رگ در تنت از پاکی گوهر نتوان یافت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۱۲
هر که بال و پر چو سرو از همت والا کند عطار نیشابوری : باب بیست و چهارم:درآنكه مرگ لازم وروی زمین خاك رفتگانست
شمارهٔ ۳۶
پیش از من و تو پیر و جوانی بودست فریدون مشیری : از دریچه ماه
پرتو تابان
در آن ستاره کسی ست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۸
می کشد در خاک و خون مژگان دلجویی مرا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳۵
گل خندان که نخندد چه کند؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲۲۸
مردان نظر سیاه به دنیا نمیکنند فریدون مشیری : لحظه ها و احساس
خوش آمد بهار
خوش آمد بهار رشیدالدین وطواط : مقطعات
شمارهٔ ۱۳ - دربارۀ ادیب صابربن اسمعیل ترمذی
صابر، ای چون صبر ذات تو گزیده نزد عقل امیر پازواری : چهاربیتیها
شمارهٔ ۱۰۶
دوستْ ره دیمه حَمّوم بَزه خنهْ آینْ حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳۵
موسی صفت به داغ ظهور تو سوختیم عطار نیشابوری : بخش پانزدهم
(۷) حکایت پادشاه و انگشتری
جهان را پادشاهی پاک دین بود سعدی : غزلیات
غزل ۲۴۸
شوخی مکن ای یار که صاحب نظرانند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۳۸
چسان مژگان خونین گریه ما را نگه دارد؟ صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۵۱۸ - الهیولی
هیولی باشد آن شیئ که صورت سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۷۶
حلم شتر چنان که معلومست اگر طفلی مهارش گیرد و صد فرسنگ برد گردن از متابعتش نپیچد اما اگر درهای هولناک پیش آید که موجب هلاک باشد و طفل آنجا به نادانی خواهد شدن زمام از کفش در گسلاند و بیش مطاوعت نکند که هنگام درشتی ملاطفت مذموم است و گویند دشمن به ملاطفت دوست نگردد بلکه طمع زیادت کند.
غزل شمارهٔ ۳۷۹۸
ملال در دل آزاده جا نمی گیرد اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹۲
تا کی ای رشگ پری عالمی از غم بکشی ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۹
آن یار که عهد دوستداری بشکست قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۶۲۶
میسرت نشود عاشقی و مستوری صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۹۵
رگ در تنت از پاکی گوهر نتوان یافت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۱۲
هر که بال و پر چو سرو از همت والا کند عطار نیشابوری : باب بیست و چهارم:درآنكه مرگ لازم وروی زمین خاك رفتگانست
شمارهٔ ۳۶
پیش از من و تو پیر و جوانی بودست فریدون مشیری : از دریچه ماه
پرتو تابان
در آن ستاره کسی ست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۸
می کشد در خاک و خون مژگان دلجویی مرا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳۵
گل خندان که نخندد چه کند؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲۲۸
مردان نظر سیاه به دنیا نمیکنند فریدون مشیری : لحظه ها و احساس
خوش آمد بهار
خوش آمد بهار رشیدالدین وطواط : مقطعات
شمارهٔ ۱۳ - دربارۀ ادیب صابربن اسمعیل ترمذی
صابر، ای چون صبر ذات تو گزیده نزد عقل امیر پازواری : چهاربیتیها
شمارهٔ ۱۰۶
دوستْ ره دیمه حَمّوم بَزه خنهْ آینْ حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳۵
موسی صفت به داغ ظهور تو سوختیم عطار نیشابوری : بخش پانزدهم
(۷) حکایت پادشاه و انگشتری
جهان را پادشاهی پاک دین بود سعدی : غزلیات
غزل ۲۴۸
شوخی مکن ای یار که صاحب نظرانند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۳۸
چسان مژگان خونین گریه ما را نگه دارد؟ صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۵۱۸ - الهیولی
هیولی باشد آن شیئ که صورت سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۷۶
حلم شتر چنان که معلومست اگر طفلی مهارش گیرد و صد فرسنگ برد گردن از متابعتش نپیچد اما اگر درهای هولناک پیش آید که موجب هلاک باشد و طفل آنجا به نادانی خواهد شدن زمام از کفش در گسلاند و بیش مطاوعت نکند که هنگام درشتی ملاطفت مذموم است و گویند دشمن به ملاطفت دوست نگردد بلکه طمع زیادت کند.
