امام خمینی : مسمط
حدیث دل
بر سر کوی تو ای می زده، دیوانه شدم مولوی : فیه ما فیه
فصل پنجاه و هفتم - عارفی گفت رفتم در گلخنی تادلم بگشاید
عارفی گفت رفتم در گلخنی تادلم بگشاید که گریزگاهِ بعضی اولیا بوده است دیدم رئیس گلخن را شاگردی بود میان بسته بود کار میکرد و اوش میگفت که این بکن و آن بکن او چست کار میکرد گلخن تاب را خوش آمد از چستی او در فرمان برداری گفت آری همچنين چست باش اگر تو پیوسته چالاک باشی و ادب نگاه داری مقام خود بتو دهم و ترا بجای خود بنشانم مرا خنده گرفت و عقدهٔ من بگشاد دیدم رئیسان این عالم را همه بدین صفتاند با چاکران خود. سهراب سپهری : حجم سبز
آب
آب را گل نکنیم: نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش تذكر دادن اشتباهات
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَنْ حَذَّرَكَ كَمَنْ بَشَّرَكَ احمد شاملو : هوای تازه
سرودِ مردی که تنها به راه می‌رود
۱ حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۵
دارم از عشق و جنون سلسله جنبانی چند نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۴۸ - انجامش روزگار نظامی
مغنی ره مش جان بساز مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۸ - رسیدن خواجه و قومش به ده و نادیده و ناشناخته آوردن روستایی ایشان را
بعد ماهی چون رسیدند آن طرف خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۱۰۹ - مطلع سوم
کرد خزان تاختن بر صف خیل بهار امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۰
سه چیز به دَنی، دِلهاره آوره سُو عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۷
گر با تو بگویم غم افزون شدهٔ من عطار نیشابوری : بیان وادی طلب
حکایت شبلی که گاه مردن زنار بسته بود
وقت مردن بود شبلی بی‌قرار عطار نیشابوری : حکایت باز
حکایت پادشاهی که سیب بر سر غلام خود می‌گذاشت و آن را نشانه می‌گرفت
پادشاهی بود بس عالی گهر امام خمینی : قصاید
مدیحه نوریْن نیّرین فاطمه زهرا و فاطمه معصومه، سلام اللّه علیهما
ای ازلیّت به تربت تو، مخمر جامی : لیلی و مجنون
بخش ۴۰ - میهمان شدن مجنون شخصی را و هم آواز شدن با مرغی که از جفت خود جدا افتاده بود و ناله و فریاد می کرد
چون زرده بیضه های گردون امام خمینی : رباعیات
پناه
فریادرس ناله درویش تویی اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۰۵
ضعف بازوی من کمان من است آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶۸
من که نتوانم هوس را پای در دامن کشم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱
مفشان سر زلف خویش سرمست امام خمینی : رباعیات
خورشید
بردار حجاب تا جمالش بینی
حدیث دل
بر سر کوی تو ای می زده، دیوانه شدم مولوی : فیه ما فیه
فصل پنجاه و هفتم - عارفی گفت رفتم در گلخنی تادلم بگشاید
عارفی گفت رفتم در گلخنی تادلم بگشاید که گریزگاهِ بعضی اولیا بوده است دیدم رئیس گلخن را شاگردی بود میان بسته بود کار میکرد و اوش میگفت که این بکن و آن بکن او چست کار میکرد گلخن تاب را خوش آمد از چستی او در فرمان برداری گفت آری همچنين چست باش اگر تو پیوسته چالاک باشی و ادب نگاه داری مقام خود بتو دهم و ترا بجای خود بنشانم مرا خنده گرفت و عقدهٔ من بگشاد دیدم رئیسان این عالم را همه بدین صفتاند با چاکران خود. سهراب سپهری : حجم سبز
آب
آب را گل نکنیم: نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش تذكر دادن اشتباهات
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَنْ حَذَّرَكَ كَمَنْ بَشَّرَكَ احمد شاملو : هوای تازه
سرودِ مردی که تنها به راه می‌رود
۱ حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۵
دارم از عشق و جنون سلسله جنبانی چند نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۴۸ - انجامش روزگار نظامی
مغنی ره مش جان بساز مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۸ - رسیدن خواجه و قومش به ده و نادیده و ناشناخته آوردن روستایی ایشان را
بعد ماهی چون رسیدند آن طرف خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۱۰۹ - مطلع سوم
کرد خزان تاختن بر صف خیل بهار امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۰
سه چیز به دَنی، دِلهاره آوره سُو عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۷
گر با تو بگویم غم افزون شدهٔ من عطار نیشابوری : بیان وادی طلب
حکایت شبلی که گاه مردن زنار بسته بود
وقت مردن بود شبلی بی‌قرار عطار نیشابوری : حکایت باز
حکایت پادشاهی که سیب بر سر غلام خود می‌گذاشت و آن را نشانه می‌گرفت
پادشاهی بود بس عالی گهر امام خمینی : قصاید
مدیحه نوریْن نیّرین فاطمه زهرا و فاطمه معصومه، سلام اللّه علیهما
ای ازلیّت به تربت تو، مخمر جامی : لیلی و مجنون
بخش ۴۰ - میهمان شدن مجنون شخصی را و هم آواز شدن با مرغی که از جفت خود جدا افتاده بود و ناله و فریاد می کرد
چون زرده بیضه های گردون امام خمینی : رباعیات
پناه
فریادرس ناله درویش تویی اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۰۵
ضعف بازوی من کمان من است آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶۸
من که نتوانم هوس را پای در دامن کشم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱
مفشان سر زلف خویش سرمست امام خمینی : رباعیات
خورشید
بردار حجاب تا جمالش بینی
