مولوی : دفتر ششم
بخش ۳۸ - داستان آن عجوزه کی روی زشت خویشتن را جندره و گلگونه می‌ساخت و ساخته نمی‌شد و پذیرا نمی‌آمد
بود کمپیری نودساله کلان امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۰ - تتبع خواجه
اقبال ره بکوی مغانم نمیدهد جمال‌الدین عبدالرزاق : مقطعات
شمارهٔ ۲۸ - خرابی بن و خلل سقف
هر که را شد فراخ سفره زیر ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
حبس شدن مدیر ناهید در اتاق بهار
شب بدیدم در آن سرا تختی حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۳۱۲
به بالینم نشستی، قد به ناز افراشتی رفتی آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۷۶
این می که داد کز او سر بی خمار دارم نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۱ - به نام ایزد بخشاینده
خدایا جهان پادشاهی تو راست سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
ترا من دوست میدارم چو بلبل مر گلستانرا قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۷
درشتی از مزاج سخت‌طینت کم نمی‌گردد نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۳۸ - وصیت نامه اسکندر
مغنی توئی مرغ ساعت شناس اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۰۵
پیشت چو آب دیده خود خوار مانده ایم فضولی : قصاید
شمارهٔ ۴۰
منم ببادیه نیستی نهاده قدم قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳۷
با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۹۲
نشد از زخم تیر آهو گریزان روز نخجیرش شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۷
غنچهٔ باغ غیر خندان نیست فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۹
دامن خمیه سفر از در دوست می‌کنم امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۴۲
تا فرّ نوبهار بیاراست بوستان ملک‌الشعرای بهار : ترکیبات
انتقاد از انجمن همت
باز بر شاخسار حیله و فن ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۷
دلم فدای تو باد ای نسیم عنبر بیز رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۶ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ و این ناس مشرکان قریشاند و موعظة و شفاء و هدى و رحمة همه صفات قرآناند موعظة خواند زیرا که در آن هم وعظ است و هم زجر، مطیع بوى پند پذیرد و در طاعت بیفزاید عاصى پند گیرد و از معصیت باز ایستد، شفا خواند زیرا که درد جهل را دارو است، و بیمارى شک را درمان. هُدىً وَ رَحْمَةٌ خواند بیگانه را بر راه میخواند و آشنا را بر صواب میراند، هدایت را سبب است و نجات را وسیلت، رحمت مؤمنان است و تذکره خایفان، و تبصره دوستان و قیل: وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ اى نعمة من اللَّه لاصحاب محمد ص.
بخش ۳۸ - داستان آن عجوزه کی روی زشت خویشتن را جندره و گلگونه می‌ساخت و ساخته نمی‌شد و پذیرا نمی‌آمد
بود کمپیری نودساله کلان امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۰ - تتبع خواجه
اقبال ره بکوی مغانم نمیدهد جمال‌الدین عبدالرزاق : مقطعات
شمارهٔ ۲۸ - خرابی بن و خلل سقف
هر که را شد فراخ سفره زیر ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
حبس شدن مدیر ناهید در اتاق بهار
شب بدیدم در آن سرا تختی حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۳۱۲
به بالینم نشستی، قد به ناز افراشتی رفتی آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۷۶
این می که داد کز او سر بی خمار دارم نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۱ - به نام ایزد بخشاینده
خدایا جهان پادشاهی تو راست سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
ترا من دوست میدارم چو بلبل مر گلستانرا قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۷
درشتی از مزاج سخت‌طینت کم نمی‌گردد نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۳۸ - وصیت نامه اسکندر
مغنی توئی مرغ ساعت شناس اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۰۵
پیشت چو آب دیده خود خوار مانده ایم فضولی : قصاید
شمارهٔ ۴۰
منم ببادیه نیستی نهاده قدم قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳۷
با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۹۲
نشد از زخم تیر آهو گریزان روز نخجیرش شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۷
غنچهٔ باغ غیر خندان نیست فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۹
دامن خمیه سفر از در دوست می‌کنم امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۴۲
تا فرّ نوبهار بیاراست بوستان ملک‌الشعرای بهار : ترکیبات
انتقاد از انجمن همت
باز بر شاخسار حیله و فن ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۷
دلم فدای تو باد ای نسیم عنبر بیز رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۶ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ و این ناس مشرکان قریشاند و موعظة و شفاء و هدى و رحمة همه صفات قرآناند موعظة خواند زیرا که در آن هم وعظ است و هم زجر، مطیع بوى پند پذیرد و در طاعت بیفزاید عاصى پند گیرد و از معصیت باز ایستد، شفا خواند زیرا که درد جهل را دارو است، و بیمارى شک را درمان. هُدىً وَ رَحْمَةٌ خواند بیگانه را بر راه میخواند و آشنا را بر صواب میراند، هدایت را سبب است و نجات را وسیلت، رحمت مؤمنان است و تذکره خایفان، و تبصره دوستان و قیل: وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ اى نعمة من اللَّه لاصحاب محمد ص.
