صامت بروجردی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴
اختلاف اهل دل خوبس اهل دل کجاست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۹
عمر که بیعشق رفت هیچ حسابش مگیر جامی : دفتر اول
بخش ۷۱ - در بیان آنکه انصاف به عیب خود پرداختن است و نظر به عیب دیگران نه انداختن
جامی این وعظ و تلخگویی چند سید حسن غزنوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
پسرا تا کی از این خواهد بود جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۸۷
به سروی ماند آن بالای او راست باباطاهر عریان همدانی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۲۲۴
دو چشمم را ته خون پالا کنی ته باباطاهر عریان همدانی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۲۲۶
قضا پیوسته در گوشم بواجه فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۸
جان فدا کردم که تا شد وصل او یک دم نصیب باباطاهر عریان همدانی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۲۲۵
دلی دیرم چو مرغ پا شکسته اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵
جمال یار می بینم ز روی صورت و معنی سعدی : باب پنجم در عشق و جوانی
حکایت شمارهٔ ۱۷
سالی که محمد خوارزمشاه رحمة الله علیه با ختا برای مصلحتی صلح اختیار کرد به جامع کاشغر در آمدم، پسری دیدم نحوی به غایت اعتدال و نهایت جمال چنان که در امثال او گویند سید حسن غزنوی : رباعیات
شمارهٔ ۴۹
بگذار جهان که او همین خو دارد سهراب سپهری : ما هیچ، ما نگاه
تنهای منظره
کاج های زیادی بلند. امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۳۴
رخ بنما برمراد ارنه به خون منی سهراب سپهری : ما هیچ، ما نگاه
هم سطر، هم سپید
صبح است. عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۸
جانا غم عشقت دل و دینم نگذاشت وحشی بافقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸
جرم است سراپای من خاک نهاد مولوی : دفتر چهارم
بخش ۱۰۹ - در بیان آنک شناسای قدرت حق نپرسد کی بهشت و دوزخ کجاست
هر کجا خدا دوزخ کند سهراب سپهری : ما هیچ، ما نگاه
متن قدیم شب
ای میان سخن های سبز نجومی ! فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۸
نخستین باده کاندر جام کردند
شمارهٔ ۱۴
اختلاف اهل دل خوبس اهل دل کجاست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۹
عمر که بیعشق رفت هیچ حسابش مگیر جامی : دفتر اول
بخش ۷۱ - در بیان آنکه انصاف به عیب خود پرداختن است و نظر به عیب دیگران نه انداختن
جامی این وعظ و تلخگویی چند سید حسن غزنوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
پسرا تا کی از این خواهد بود جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۸۷
به سروی ماند آن بالای او راست باباطاهر عریان همدانی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۲۲۴
دو چشمم را ته خون پالا کنی ته باباطاهر عریان همدانی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۲۲۶
قضا پیوسته در گوشم بواجه فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۸
جان فدا کردم که تا شد وصل او یک دم نصیب باباطاهر عریان همدانی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۲۲۵
دلی دیرم چو مرغ پا شکسته اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵
جمال یار می بینم ز روی صورت و معنی سعدی : باب پنجم در عشق و جوانی
حکایت شمارهٔ ۱۷
سالی که محمد خوارزمشاه رحمة الله علیه با ختا برای مصلحتی صلح اختیار کرد به جامع کاشغر در آمدم، پسری دیدم نحوی به غایت اعتدال و نهایت جمال چنان که در امثال او گویند سید حسن غزنوی : رباعیات
شمارهٔ ۴۹
بگذار جهان که او همین خو دارد سهراب سپهری : ما هیچ، ما نگاه
تنهای منظره
کاج های زیادی بلند. امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۳۴
رخ بنما برمراد ارنه به خون منی سهراب سپهری : ما هیچ، ما نگاه
هم سطر، هم سپید
صبح است. عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۸
جانا غم عشقت دل و دینم نگذاشت وحشی بافقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸
جرم است سراپای من خاک نهاد مولوی : دفتر چهارم
بخش ۱۰۹ - در بیان آنک شناسای قدرت حق نپرسد کی بهشت و دوزخ کجاست
هر کجا خدا دوزخ کند سهراب سپهری : ما هیچ، ما نگاه
متن قدیم شب
ای میان سخن های سبز نجومی ! فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۸
نخستین باده کاندر جام کردند
