واعظ قزوینی : ماده تاریخ
شمارهٔ ۲۸ - تاریخ بنای باغی در خرم آباد
شده باغی بنا در «خرم آباد» رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۴۵ - عصا بیار که وقت عصا و انبان بود
مرا بسود و فرو ریخت هر چه دندان بود اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۰۱
خاک ره خواست سرم یار و چنان خواهد بود عطار نیشابوری : باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید
شمارهٔ ۷۶
آن راز که پیوسته از آن میپرسم میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۶
در راه تو دیوانه شدن ما را به صغیر اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۰
عمرم همه صرف شد بغفلت چه کنم جویای تبریزی : مثنویات
شمارهٔ ۲
محمد خدیو ملایک سپاه سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۱
مرا گوش از بهر پیغام اوست بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸
ای آب رخ از خاک درت دیدهٔ تر را اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۹
هفتاد سال شد که دل من در آتش است سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳
گر عاشقی فدا کن در ره عشق جان را رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۵۷
اگر گل آرد بار آن رخان او، نه شگفت واعظ قزوینی : مثنویات
شمارهٔ ۵
چو آماده شد لشکر کینه خواه بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱
بیمار ترا دیده ی نمناک همانست مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۱
هم اول کاش از کویت من افکار میرفتم بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۲۱
بهار صبح نفس زین دودم بقا که ندارد سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۰
آسمانم تکیه گاه من بدن گردیده است آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴
خبر از حی مگر آورده کسی مجنون را ملا احمد نراقی : باب چهارم
علامات صاحب یقین
اول آنکه در امور خود التفات به غیر پروردگار نکند و مقاصد و مطالب خود را از غیر او نجوید و اعتماد او بجز او نباشد، از هر حول و قوه بجز حول و قوه، خداوندگار بیزار، و هر قدرتی بجز قدرت آفریدگار در نظر او بی اعتبار و خوار، و نه کاری را از خود بیند و نه اثری، نه خود را منشأ امری داند و نه دیگری، بلکه همه امور را مستند به ذات مقدس او و همه احوال را منسوب به وجود مقدس او داند، و چنان داند که آنچه از برای او مقدر است به او خواهد رسید و در این هنگام از برای او تفاوتی نخواهد بود میان فقر، ثروت، مرض، صحت، عزت، ذلت، مدح، ذم، برتری، پستی، دولت و تهی دستی لیکن در این وقت چشم از وسایط پوشیده و منبع همه احوال را از یک سرچشمه می بیند و او را حکیم مطلق و خیر محض می داند. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۳۴
به مبارکی و شادی بستان ز عشق جامی
شمارهٔ ۲۸ - تاریخ بنای باغی در خرم آباد
شده باغی بنا در «خرم آباد» رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۴۵ - عصا بیار که وقت عصا و انبان بود
مرا بسود و فرو ریخت هر چه دندان بود اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۰۱
خاک ره خواست سرم یار و چنان خواهد بود عطار نیشابوری : باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید
شمارهٔ ۷۶
آن راز که پیوسته از آن میپرسم میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۶
در راه تو دیوانه شدن ما را به صغیر اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۰
عمرم همه صرف شد بغفلت چه کنم جویای تبریزی : مثنویات
شمارهٔ ۲
محمد خدیو ملایک سپاه سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۱
مرا گوش از بهر پیغام اوست بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸
ای آب رخ از خاک درت دیدهٔ تر را اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۹
هفتاد سال شد که دل من در آتش است سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳
گر عاشقی فدا کن در ره عشق جان را رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۵۷
اگر گل آرد بار آن رخان او، نه شگفت واعظ قزوینی : مثنویات
شمارهٔ ۵
چو آماده شد لشکر کینه خواه بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱
بیمار ترا دیده ی نمناک همانست مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۱
هم اول کاش از کویت من افکار میرفتم بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۲۱
بهار صبح نفس زین دودم بقا که ندارد سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۰
آسمانم تکیه گاه من بدن گردیده است آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴
خبر از حی مگر آورده کسی مجنون را ملا احمد نراقی : باب چهارم
علامات صاحب یقین
اول آنکه در امور خود التفات به غیر پروردگار نکند و مقاصد و مطالب خود را از غیر او نجوید و اعتماد او بجز او نباشد، از هر حول و قوه بجز حول و قوه، خداوندگار بیزار، و هر قدرتی بجز قدرت آفریدگار در نظر او بی اعتبار و خوار، و نه کاری را از خود بیند و نه اثری، نه خود را منشأ امری داند و نه دیگری، بلکه همه امور را مستند به ذات مقدس او و همه احوال را منسوب به وجود مقدس او داند، و چنان داند که آنچه از برای او مقدر است به او خواهد رسید و در این هنگام از برای او تفاوتی نخواهد بود میان فقر، ثروت، مرض، صحت، عزت، ذلت، مدح، ذم، برتری، پستی، دولت و تهی دستی لیکن در این وقت چشم از وسایط پوشیده و منبع همه احوال را از یک سرچشمه می بیند و او را حکیم مطلق و خیر محض می داند. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۳۴
به مبارکی و شادی بستان ز عشق جامی
