سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱ - چرچین فروش
بت چرچین فروشم زد به سنگ آئینه را رویش یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶
صوفی یکی... به و زاهد از او.. به تر سعدی : باب چهارم در تواضع
حکایت
شکر خندهای انگبین میفروخت ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۵
از کوی تو با دل حزین باید رفت ابن یمین فَرومَدی : ماده تاریخها
شمارهٔ ۷ - وفات وجیه الدین زنگی
وفات صاحب اعظم وجیه دین زنگی جویای تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶
هر کس که ملایمت به او یار بود رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸
گر رفت جان و جسمم شد خاک آستانت لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۷۲ - به شاهد لغت لوچ، احول، دوبین
آن تویی کور و تویی لوچ و تویی کوچ بلوچ ابوالحسن فراهانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۵۵
رخت چون دیوانگان صحرا به صحرا می کشم صامت بروجردی : غزلیات
شمارهٔ ۲
چنان به سوخت شرار غم تو جان مرا اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۰۱
نمیخواهد که دست کس رسد بر طاق ابرویش جویای تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۵۱
دل گر ز گداز آینه سان خواهد شد بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۸
شب هجرم خوش آمد ناله و فریاد از آن خوشتر نجمالدین رازی : رسالهٔ عشق و عقل (معیار الصدق فی مصداق العشق)
بخش ۲ - فصل
بدانکه اصناف موجودات با کثرت تنوع آن منقسم است بدون قسم روحانی و جسمانی و از آن دنیا و آخرت عبارت کنند و ملک و ملکوت گویند و غیب و شهادت خوانند و صورت و معنی تصوّر کنند و خلق و امر همین معنی دارد. هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۴
دوستان، عاشقم و عاشق زارم، چه کنم؟ ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶۷
مردم اگر این تن ساسیستی اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۳
ما در ازل بعشق تو افسانه بوده ایم حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹
رونق عهد شباب است دگر بستان را مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۵۵
دو چشم اگر بگشادی به آفتاب وصال وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۹۵
همخواب رقیبانی و من تاب ندارم
شمارهٔ ۱ - چرچین فروش
بت چرچین فروشم زد به سنگ آئینه را رویش یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶
صوفی یکی... به و زاهد از او.. به تر سعدی : باب چهارم در تواضع
حکایت
شکر خندهای انگبین میفروخت ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۵
از کوی تو با دل حزین باید رفت ابن یمین فَرومَدی : ماده تاریخها
شمارهٔ ۷ - وفات وجیه الدین زنگی
وفات صاحب اعظم وجیه دین زنگی جویای تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶
هر کس که ملایمت به او یار بود رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸
گر رفت جان و جسمم شد خاک آستانت لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۷۲ - به شاهد لغت لوچ، احول، دوبین
آن تویی کور و تویی لوچ و تویی کوچ بلوچ ابوالحسن فراهانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۵۵
رخت چون دیوانگان صحرا به صحرا می کشم صامت بروجردی : غزلیات
شمارهٔ ۲
چنان به سوخت شرار غم تو جان مرا اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۰۱
نمیخواهد که دست کس رسد بر طاق ابرویش جویای تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۵۱
دل گر ز گداز آینه سان خواهد شد بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۸
شب هجرم خوش آمد ناله و فریاد از آن خوشتر نجمالدین رازی : رسالهٔ عشق و عقل (معیار الصدق فی مصداق العشق)
بخش ۲ - فصل
بدانکه اصناف موجودات با کثرت تنوع آن منقسم است بدون قسم روحانی و جسمانی و از آن دنیا و آخرت عبارت کنند و ملک و ملکوت گویند و غیب و شهادت خوانند و صورت و معنی تصوّر کنند و خلق و امر همین معنی دارد. هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۴
دوستان، عاشقم و عاشق زارم، چه کنم؟ ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶۷
مردم اگر این تن ساسیستی اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۳
ما در ازل بعشق تو افسانه بوده ایم حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹
رونق عهد شباب است دگر بستان را مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۵۵
دو چشم اگر بگشادی به آفتاب وصال وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۹۵
همخواب رقیبانی و من تاب ندارم
