مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
طلوع
پنجره باز است فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۹۷
گلِ بی‌رنگِ عشق چیدة ماست مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۰
گر کوتهی عمر ز بیدادگریست سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۲
آن عنبر نیم تاب در هم نگرید خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۵
شد باز به دیدار سحر چشم جهانی مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۹
در خواب غرور خلق بیداری نیست فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۱
ای از تو بی دلان را درمان درد حاصل سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۵
اهل عالم که ز اقبال هما می گویند مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۸
در عالم سفله از بنی آدم کیست نشاط اصفهانی : مثنویات
شمارهٔ ۲۹
یاد دارم من که روزی چند کس مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۷
شه می دهدم نوید هر لحظه دویست مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۶
چشمم به جنازه تو چون درنگریست فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۷۸
دیده امشب ره نظاره به پایان آورد ملا احمد نراقی : باب چهارم
حقیقت أنس با خدا
و اما أنس عبارت است از اشتغال دل به ملاحظه محبوب، و محو شدن آن در شادی قرب، و مشاهده حضور، و نظر به مطالعه جمال بدون التفات به دیگری و أنس، گاهی خالی از جمیع آلام است و گاهی مخلوط به اضطراب شوق می شود، زیرا دانستی که وصول به درک منتهای جمال الهی محال است پس اگر صاحب أنس، شوق اطلاع بر منتهای جمال از پس پرده های غیب بردل او غالب شود و به قصور خود ملتفت گردد و نفس او متزلزل شود و آتش شوق او به هیجان آید زمانی مقارن الم خوف می گردد، زیرا که چون نظر به صفات جلال و عزت افکند و استغنا و بی نیازی ذوالجلال را ملتفت گردد بیم راندن و زوال مشاهده از برای او حاصل می شود. مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۵
من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست غروی اصفهانی : مدایح و مراثی عبدالله الرضیع المعروف بعلی الاصغر سلام الله علیه
شمارهٔ ۱ - فی مدح عبدالله الرضیع المعروف بعلی الاصغر و رثائه سلام الله علیه و علی ابیه
کنار مادر گیتی ز طفل اشک بود تر انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۰
دردا و دریغا که دل از دست بدادم مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۴
طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۳
چل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۳
ایزد که جهان ساخته قدرت اوست