مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۴۳
زان می خوردم که روح پیمانه اوست ایرج میرزا : غزل ها
غزل شمارۀ ۱۶
باز روز آمد به پایان شامِ دلگیر است و من صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳۲
سرگشته ساخت خال دلارای او مرا نهج البلاغه : حکمت ها
معیار خلافت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> وَا عَجَبَاهُ أَ تَكُونُ اَلْخِلاَفَةُ بِالصَّحَابَةِ وَ اَلْقَرَابَةِ اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۵
سر بارندگی دارد دو چشم تند بار من مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۴۴
چون درشوی در باغ دل مانند گل خوش بو شوی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳۷۸
کیست دست من آزاده ز یاران گیرد؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۷۵
از نظر بازی من چشم سخنگو گردد ملک‌الشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۹۲ - بهترین دوست کتابست
رنج و زحمت طلبی‌، باش معاشر با خلق نهج البلاغه : حکمت ها
راه اصلاح دنيا و آخرت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَنْ أَصْلَحَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَللَّهِ أَصْلَحَ اَللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَلنَّاسِ حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۹
مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳۱
از کار رفته دست چو دست سبو مرا وحشی بافقی : ترکیبات
شرح پریشانی
دوستان شرح پریشانی من گوش کنید نهج البلاغه : حکمت ها
ویژگیهای مؤمن
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام فِي صِفَةِ اَلْمُؤْمِنِ </strong> اَلْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ أَوْسَعُ شَيْءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَيْءٍ نَفْساً يَكْرَهُ اَلرِّفْعَةَ وَ يَشْنَأُ اَلسُّمْعَةَ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۵۷
شوخی که جلوه گاه بود دیده منش سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷
بس عابد را که سرو بالای تو کشت نهج البلاغه : حکمت ها
حسادت آفت دوستى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> حَسَدُ اَلصَّدِيقِ مِنْ سُقْمِ اَلْمَوَدَّةِ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۹
به دور کاکل و زلف تو سنبلستان ها صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳۰
گر قابل ملال نیم، شاد کن مرا رشیدالدین میبدی : ۴۷- سورة محمد
۱ - النوبة الاولى
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.