کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۱
... که طاقت فراقت دارد ؟ جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶۸
بود لبریز صهبای لطافت ساغر رنگش افسر کرمانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۹
نه در شرار رخ افکنده ای ز خال سپندی ملا هادی سبزواری : غزلیات
غزل شماره ۱۰۹
ز جهان بود وجود تو غرض مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۳
بیگاه شده است لیک مر سیران را کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۴۲
از خطّ تو شد بنفشه را پشت به خم عطار نیشابوری : مظهرالعجایب
***
این سخن نقلست از سلطان دین سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۱۲
شبی در بیابان مکه از بی خوابی پای رفتنم نماند سر بنهادم و شتربان را گفتم دست از من بدار صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۷
زهی به غمزه جانسوز برق مذهب ها مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۲۳
جان کیست که او بدیده کار تو کند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۳۶
بپوش چشم ز وضع جهان و عشرت کن مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۱۲
ای نور افلاک و زمین چشم و چراغ غیب بین صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۵۷
ترا اگر به نیاز احتیاج خواهد بود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۶
مرا ز نشأه می ساخت کامیاب هوا شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۱۶
گر عشق نبازیم در اینجا به چه کاریم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۷۳۲
خرقه را در گرو ساغر لبریز کنیم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۶۳۹
منم آن سیل که دریا نکند خاموشم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۴۳
هله ای پری شب رو، که ز خلق ناپدیدی عطار نیشابوری : باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه
شمارهٔ ۳
ای هشت بهشت، یک نثارِ درِ تو صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۷۶
چون پسته زبان در دهنم زنگ برآورد