عطار نیشابوری : باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع
شمارهٔ ۲۳
شمع آمد وگفت: جاودان افتادن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۹
حدیث خام مجویید در رساله ما صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۵۰۸
کثرت و تفرقه در عالم گفتار بود سعدی : غزلیات
غزل ۳۶۳
روزگاریست که سودازده روی توام مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳۸
مطربم سرمست شد انگشت بر رق میزند رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۳۲ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ابن عمر در پیش عایشه صدّیقه شد گفت: یا عایشه! از آن کارها و سرگذشتهاى رسول (ص) که مردم را شگفت آید و خیره سر کند یکى با من بگوى. عایشه گفت: یا ابن عمر! کارهاى رسول (ص) همه آنست که مردم را شگفت آید، و از آن درماند چون بشنود. در حجره و نوبت من بود، شبى در جامه خواب خفته بمن گفت: یا عایشه! اوفتد که مرا دستورى دهى امشب تا خداى را عبادت کنم و با ذکر وى پردازم. گفتم: یا رسول اللَّه هر چند قرب تو و هواى تو دوست دارم، اما ترا بآنچه مىگویى دستورى دادم. پس برخاست و وضوى برآورد و در نماز شد، آن گه قرآن خواندن گرفت، و گریستن بر وى افتاد، چندان بگریست که خاک زمین از اشک وى تر شد، تا بوقت صبح برین صفت بود. پس بلال آمد تا او را از نماز بامداد آگاهى دهد، وى را دید که نهمار میگریست. گفت: یا رسول اللَّه این همه گریستن چراست؟ نه گناهانت گذشته و آینده آمرزیدهاند؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۱۴
ترک جانان چون توان از تیغ بی زنهار داد؟ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۷۰
مرا به حال خود ای عشق بیش ازین مگذار انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۱۸ - ممدوح برای حکیم خلعتی فرستاده در شکر آن گوید
ای خداوندی که از دریای دستت روزگار سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۰
آنان که پریروی و شکر گفتارند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۲۶
چه سازد صنعت مشاطه با حسن خدادادش ؟ قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۰
دل من شیوه شیرین ترا دارد دوست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۸
ز عمر باج ستاند می دو ساله ما مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۷
قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۷
ز خون شکفته شود چون شراب شیشه ما رشیدالدین میبدی : ۳۳- سورة الاحزاب- مدنیه
۵ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلَّا أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ... مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۳۴
ای بیتو حرام زندگانی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۶
چراغ راه ندارد به بزم روشن ما صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۷۸
عارف از راه به سجاده تقوی نرود سعدی : غزلیات
غزل ۴۹۸
قیمت گل برود چون تو به گلزار آیی
شمارهٔ ۲۳
شمع آمد وگفت: جاودان افتادن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۹
حدیث خام مجویید در رساله ما صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۵۰۸
کثرت و تفرقه در عالم گفتار بود سعدی : غزلیات
غزل ۳۶۳
روزگاریست که سودازده روی توام مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳۸
مطربم سرمست شد انگشت بر رق میزند رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۳۲ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ابن عمر در پیش عایشه صدّیقه شد گفت: یا عایشه! از آن کارها و سرگذشتهاى رسول (ص) که مردم را شگفت آید و خیره سر کند یکى با من بگوى. عایشه گفت: یا ابن عمر! کارهاى رسول (ص) همه آنست که مردم را شگفت آید، و از آن درماند چون بشنود. در حجره و نوبت من بود، شبى در جامه خواب خفته بمن گفت: یا عایشه! اوفتد که مرا دستورى دهى امشب تا خداى را عبادت کنم و با ذکر وى پردازم. گفتم: یا رسول اللَّه هر چند قرب تو و هواى تو دوست دارم، اما ترا بآنچه مىگویى دستورى دادم. پس برخاست و وضوى برآورد و در نماز شد، آن گه قرآن خواندن گرفت، و گریستن بر وى افتاد، چندان بگریست که خاک زمین از اشک وى تر شد، تا بوقت صبح برین صفت بود. پس بلال آمد تا او را از نماز بامداد آگاهى دهد، وى را دید که نهمار میگریست. گفت: یا رسول اللَّه این همه گریستن چراست؟ نه گناهانت گذشته و آینده آمرزیدهاند؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۱۴
ترک جانان چون توان از تیغ بی زنهار داد؟ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۷۰
مرا به حال خود ای عشق بیش ازین مگذار انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۱۸ - ممدوح برای حکیم خلعتی فرستاده در شکر آن گوید
ای خداوندی که از دریای دستت روزگار سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۰
آنان که پریروی و شکر گفتارند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۲۶
چه سازد صنعت مشاطه با حسن خدادادش ؟ قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۰
دل من شیوه شیرین ترا دارد دوست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۸
ز عمر باج ستاند می دو ساله ما مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۷
قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۷
ز خون شکفته شود چون شراب شیشه ما رشیدالدین میبدی : ۳۳- سورة الاحزاب- مدنیه
۵ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلَّا أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ... مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۳۴
ای بیتو حرام زندگانی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۶
چراغ راه ندارد به بزم روشن ما صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۷۸
عارف از راه به سجاده تقوی نرود سعدی : غزلیات
غزل ۴۹۸
قیمت گل برود چون تو به گلزار آیی
