مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
خزانی
پاییز جان! چه شوم، چه وحشتناک صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۵۲
عشق خالص را تلاش دیدن محبوب نیست سعدالدین وراوینی : باب دوم
داستان برزیگر با مار
ملک گفت: آوردهاند که برزیگری در دامنِ کوهی با ماری آشنایی داشت . مگر دانست که ابناءِ روزگار همه در لباس تلوین نفاق صفتِ دو رنگی دارند و در ناتمامی بمارماهی مانند و چون نهادِ او را بر یک و تیرت و سیرت چنان یافت که اگر ماهیِت او طلبند الا بماری نسبتی دیگر ندهد، بدین اعتبار در دامنِ صحبت او آویخت و دامن تعلّق از مصاحبان ناتمام بیفشاند. القصه هر وقت برزیگر آنجا رسیدی، مار از سوراخ برآمدی و گستاخ پیش او بر خاک میغلطیدی و لقاطات خورش او از زمین برمیچیدی. روزی برزیگر بعادتِ گذشته آنجا رفت. مار را دید، از فرطِ سرمای هوا که یافته بود برهم پیچیده و سر و دم درهم کشیده و ضعیف و سست و بیهوش افتاده. برزیگر را سوابقِ آشنائی و بواعثِ نیکوعهدی بر آن باعث آمد که مار را برگرفت و در توبره نهاد و بر سرِ خر آویخت تا از دم زدنِ او گرم گردد و مزاجِ افسردهٔ او را با حال خویش آورد؛ خر را همان جایگه ببست و بطلب هیمه رفت. چون ساعتی بگذشت، گرمی در مار اثر کرد، با خود آمد؛ خبث و جبلّت و شرِّ طبیعت در کار آورد و زخمی جانگزای بر لب خر زد و بر جای سرد گردانید و با سوراخ شد؛ حَرامٌ عَلَی النَّفسِ الخَبیثَهِ اَن تَخرُجَ مِنَ الدُّنیَا حَتّی تُسِیءَ اِلی مَن أَحسَنَ اِلَیها این فسانه از بهر آن گفتم که هرک آشنائی با بدان دارد، بدی بهر هنگام آشنایِ او گردد. جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۲
گریهٔ مستی شگون دارد حریفان سر کنید ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹
ای کعبه تحقیق سر کوی تو ما را فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۱
حاشا! که کند دل به دگر جا منزل آذر بیگدلی : غزلیات
شمارهٔ ۹۸
با پسته ی خندانت، شکر بچکار آید؟! ابوالفرج رونی : قصاید
شمارهٔ ۵۵ - در مدح بوحلیم شیبانی
ای قوی رای کدخدای عجم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۵۱
عالم اسباب غیر از پرده های خواب نیست صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵
زاهدا کمتر نصیحت کن من دیوانه را عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۳۷۳
جان رفت و سوزد از تو دل ناتوان هنوز امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۵۵
زین سان که بکشتی بشکر خنده جهانی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴۹
در حقیقت پرتو منت کم از سیلاب نیست سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۳
هر که دلتنگ است کی در عشق چون من می شود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴۸
نیست چشمی کز فروغ روی او پر آب نیست رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۷۰
چون سپرم نه میان بزم به نوروز نیر تبریزی : لآلی منظومه
بخش ۶۳ - من کلام نیر رحمه الله القصیده الموسومه بالندبه فی مدح حضرت حجه صلوات الله علیه
عج للمسیر و سرفی البیدو القلل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴۷
زلف شب عنبر فشان از نکهت گیسوی کیست؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴۶
چهره خورشید زرد از درد بی زنهار کیست؟ امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
بشارت باد
گرفتم ساغری، از دست مستی
خزانی
پاییز جان! چه شوم، چه وحشتناک صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۵۲
عشق خالص را تلاش دیدن محبوب نیست سعدالدین وراوینی : باب دوم
داستان برزیگر با مار
ملک گفت: آوردهاند که برزیگری در دامنِ کوهی با ماری آشنایی داشت . مگر دانست که ابناءِ روزگار همه در لباس تلوین نفاق صفتِ دو رنگی دارند و در ناتمامی بمارماهی مانند و چون نهادِ او را بر یک و تیرت و سیرت چنان یافت که اگر ماهیِت او طلبند الا بماری نسبتی دیگر ندهد، بدین اعتبار در دامنِ صحبت او آویخت و دامن تعلّق از مصاحبان ناتمام بیفشاند. القصه هر وقت برزیگر آنجا رسیدی، مار از سوراخ برآمدی و گستاخ پیش او بر خاک میغلطیدی و لقاطات خورش او از زمین برمیچیدی. روزی برزیگر بعادتِ گذشته آنجا رفت. مار را دید، از فرطِ سرمای هوا که یافته بود برهم پیچیده و سر و دم درهم کشیده و ضعیف و سست و بیهوش افتاده. برزیگر را سوابقِ آشنائی و بواعثِ نیکوعهدی بر آن باعث آمد که مار را برگرفت و در توبره نهاد و بر سرِ خر آویخت تا از دم زدنِ او گرم گردد و مزاجِ افسردهٔ او را با حال خویش آورد؛ خر را همان جایگه ببست و بطلب هیمه رفت. چون ساعتی بگذشت، گرمی در مار اثر کرد، با خود آمد؛ خبث و جبلّت و شرِّ طبیعت در کار آورد و زخمی جانگزای بر لب خر زد و بر جای سرد گردانید و با سوراخ شد؛ حَرامٌ عَلَی النَّفسِ الخَبیثَهِ اَن تَخرُجَ مِنَ الدُّنیَا حَتّی تُسِیءَ اِلی مَن أَحسَنَ اِلَیها این فسانه از بهر آن گفتم که هرک آشنائی با بدان دارد، بدی بهر هنگام آشنایِ او گردد. جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۲
گریهٔ مستی شگون دارد حریفان سر کنید ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹
ای کعبه تحقیق سر کوی تو ما را فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۱
حاشا! که کند دل به دگر جا منزل آذر بیگدلی : غزلیات
شمارهٔ ۹۸
با پسته ی خندانت، شکر بچکار آید؟! ابوالفرج رونی : قصاید
شمارهٔ ۵۵ - در مدح بوحلیم شیبانی
ای قوی رای کدخدای عجم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۵۱
عالم اسباب غیر از پرده های خواب نیست صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵
زاهدا کمتر نصیحت کن من دیوانه را عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۳۷۳
جان رفت و سوزد از تو دل ناتوان هنوز امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۵۵
زین سان که بکشتی بشکر خنده جهانی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴۹
در حقیقت پرتو منت کم از سیلاب نیست سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۳
هر که دلتنگ است کی در عشق چون من می شود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴۸
نیست چشمی کز فروغ روی او پر آب نیست رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۷۰
چون سپرم نه میان بزم به نوروز نیر تبریزی : لآلی منظومه
بخش ۶۳ - من کلام نیر رحمه الله القصیده الموسومه بالندبه فی مدح حضرت حجه صلوات الله علیه
عج للمسیر و سرفی البیدو القلل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴۷
زلف شب عنبر فشان از نکهت گیسوی کیست؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴۶
چهره خورشید زرد از درد بی زنهار کیست؟ امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
بشارت باد
گرفتم ساغری، از دست مستی
