مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۷۱ - بیان آنک هرچه غفلت و غم و کاهلی و تاریکیست همه از تنست کی ارضی است و سفلی
غفلت از تن بود چون تن روح شد اثیر اخسیکتی : قصاید
شمارهٔ ۷۷ - مدح سلطان الب ارسلان بن طغرل
بفراخت رایت حق، برتافت روی باطل رشیدالدین میبدی : ۳۹- سورة الزمر- مکیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله: «أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ» اى وسعه لقبول الحقّ، «فَهُوَ عَلى نُورٍ» اى على معرفة «مِنْ رَبِّهِ». و قیل: على بیان و بصیرة. و قیل: النّور القرآن فهو نور لمن تمسّک به. و فى الکلام حذف، اى من شرح اللَّه صدره للاسلام فاهتدى کمن قسى اللَّه قلبه فلم یهتد؟ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۶۱
لطفی نماند کان صنم خوش لقا نکرد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۳۶
چند پاشی ز جنون خاک هوس برسرخویش ادیب الممالک : قصاید
شمارهٔ ۲۴ - بشهر قم پس از تسطیح راه فرماید
ایا نگار دل آویز ترک شهرآشوب نهج البلاغه : خطبه ها
در پاسخ به امتياز خواهى برادرش عقیل
<strong> و من كلام له عليهالسلام </strong> <strong> يتبرأ من الظلم </strong> وَ اَللَّهِ لَأَنْ أَبِيتَ عَلَى حَسَكِ اَلسَّعْدَانِ مُسَهَّداً أَوْ أُجَرَّ فِي اَلْأَغْلاَلِ مُصَفَّداً أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى اَللَّهَ وَ رَسُولَهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ ظَالِماً لِبَعْضِ اَلْعِبَادِ وَ غَاصِباً لِشَيْءٍ مِنَ اَلْحُطَامِ پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
معمار نادان
دید موری طاسک لغزندهای سعدی : باب اول در عدل و تدبیر و رای
حکایت قزل ارسلان با دانشمند
قزل ارسلان قلعهای سخت داشت عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۵
سخن عشق جز اشارت نیست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۱۴
خنک آن دم که به رحمت سر عشاق بخاری ملکالشعرای بهار : ترجیعات
وارث طهمورث و جم
خیزکز مشرق عیان گردید شب صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۷۱
سر آزاده ما منت افسر نکشد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۸۳
رزق ما نظاره خشکی است از بالای سرو مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۳
تا خواستهام از تو ترا خواستهام ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۵۹ - به یکی از روزنامهنویسان هتاک
ابلها زان خط که هر روزش به دفتر می کشی حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۷
هر که را با خط سبزت سر سودا باشد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۸
تا کی باشی ز دور نظارهٔ ما صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۶۷
غارت صبر از دلم آن آتشین رو می کند ملکالشعرای بهار : ترجیعات
وقت کا رست
ای دل ز جفای دیده یاد آر
بخش ۱۷۱ - بیان آنک هرچه غفلت و غم و کاهلی و تاریکیست همه از تنست کی ارضی است و سفلی
غفلت از تن بود چون تن روح شد اثیر اخسیکتی : قصاید
شمارهٔ ۷۷ - مدح سلطان الب ارسلان بن طغرل
بفراخت رایت حق، برتافت روی باطل رشیدالدین میبدی : ۳۹- سورة الزمر- مکیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله: «أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ» اى وسعه لقبول الحقّ، «فَهُوَ عَلى نُورٍ» اى على معرفة «مِنْ رَبِّهِ». و قیل: على بیان و بصیرة. و قیل: النّور القرآن فهو نور لمن تمسّک به. و فى الکلام حذف، اى من شرح اللَّه صدره للاسلام فاهتدى کمن قسى اللَّه قلبه فلم یهتد؟ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۶۱
لطفی نماند کان صنم خوش لقا نکرد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۳۶
چند پاشی ز جنون خاک هوس برسرخویش ادیب الممالک : قصاید
شمارهٔ ۲۴ - بشهر قم پس از تسطیح راه فرماید
ایا نگار دل آویز ترک شهرآشوب نهج البلاغه : خطبه ها
در پاسخ به امتياز خواهى برادرش عقیل
<strong> و من كلام له عليهالسلام </strong> <strong> يتبرأ من الظلم </strong> وَ اَللَّهِ لَأَنْ أَبِيتَ عَلَى حَسَكِ اَلسَّعْدَانِ مُسَهَّداً أَوْ أُجَرَّ فِي اَلْأَغْلاَلِ مُصَفَّداً أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى اَللَّهَ وَ رَسُولَهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ ظَالِماً لِبَعْضِ اَلْعِبَادِ وَ غَاصِباً لِشَيْءٍ مِنَ اَلْحُطَامِ پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
معمار نادان
دید موری طاسک لغزندهای سعدی : باب اول در عدل و تدبیر و رای
حکایت قزل ارسلان با دانشمند
قزل ارسلان قلعهای سخت داشت عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۵
سخن عشق جز اشارت نیست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۱۴
خنک آن دم که به رحمت سر عشاق بخاری ملکالشعرای بهار : ترجیعات
وارث طهمورث و جم
خیزکز مشرق عیان گردید شب صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۷۱
سر آزاده ما منت افسر نکشد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۸۳
رزق ما نظاره خشکی است از بالای سرو مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۳
تا خواستهام از تو ترا خواستهام ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۵۹ - به یکی از روزنامهنویسان هتاک
ابلها زان خط که هر روزش به دفتر می کشی حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۷
هر که را با خط سبزت سر سودا باشد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۸
تا کی باشی ز دور نظارهٔ ما صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۶۷
غارت صبر از دلم آن آتشین رو می کند ملکالشعرای بهار : ترجیعات
وقت کا رست
ای دل ز جفای دیده یاد آر
