ملکالشعرای بهار : مسمطات
کار ما بالاگرفت!
شاه نو بر تختگه ماواگرفت شاه نعمتالله ولی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۷۳
این ظلمت و نور جسم و جان است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۷۸
برنمی آید کسی با خوی یک پهلوی تو عطار نیشابوری : بخش دهم
(۶) حکایت بهلول
مگر شوریده دل بهلول بغداد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۰۰
رهنوردانی که چون خورشید تنها می روند صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۰۰۴
آغوشم از کشاکش حسرت چو گل درید نهج البلاغه : حکمت ها
زشتی درخواست از نا اهل
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> فَوْتُ اَلْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا وحدت کرمانشاهی : غزلیات
غزل شماره 47
دی مغبچهای گفت که ما مظهر یاریم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۷
تا به دام عشق او آویختیم عطار نیشابوری : باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد
شمارهٔ ۳۴
ای صبح! اگر طلوع خواهی کردن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۲۲
گر یار ز احوال من آگاه نمی بود رشیدالدین میبدی : ۵۵- سورة الرحمن
۱ - النوبة الثانیة
این سورة الرحمن هزار و ششصد و سى و شش حرف است و سیصد و پنجاه و یک کلمت و هفتاد و هشت آیت. جمله بمکه فرود آمد و آن را مکى شمرند مگر یک آیت: یَسْئَلُهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ. آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۲
زتن بریدن جان پیش عاشق آسانست صغیر اصفهانی : قطعات
شمارهٔ ۳ - قطعه
غنی را بین که از مال فقیران سعدی : غزلیات
غزل ۴۹
تو پس پرده و ما خون جگر میریزیم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۸۲۲
حسرت اوقات غفلت چون ز دل بیرون رود؟ ملکالشعرای بهار : مسمطات
در مدح امیرمؤمنان (ع)
ای نگار روحانی، خیز و پرده بالا زن امیر پازواری : چهاربیتیها
شمارهٔ ۱۰۸
امیر گنه: «گِردهْ قمر» ته خسُوفنْ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۲۱
از شربت سودای تو هر جان که مزید عطار نیشابوری : بخش دوم
المقالة الثانیه
سالک اسراف کرده در طلب
کار ما بالاگرفت!
شاه نو بر تختگه ماواگرفت شاه نعمتالله ولی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۷۳
این ظلمت و نور جسم و جان است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۷۸
برنمی آید کسی با خوی یک پهلوی تو عطار نیشابوری : بخش دهم
(۶) حکایت بهلول
مگر شوریده دل بهلول بغداد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۰۰
رهنوردانی که چون خورشید تنها می روند صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۰۰۴
آغوشم از کشاکش حسرت چو گل درید نهج البلاغه : حکمت ها
زشتی درخواست از نا اهل
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> فَوْتُ اَلْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا وحدت کرمانشاهی : غزلیات
غزل شماره 47
دی مغبچهای گفت که ما مظهر یاریم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۷
تا به دام عشق او آویختیم عطار نیشابوری : باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد
شمارهٔ ۳۴
ای صبح! اگر طلوع خواهی کردن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۲۲
گر یار ز احوال من آگاه نمی بود رشیدالدین میبدی : ۵۵- سورة الرحمن
۱ - النوبة الثانیة
این سورة الرحمن هزار و ششصد و سى و شش حرف است و سیصد و پنجاه و یک کلمت و هفتاد و هشت آیت. جمله بمکه فرود آمد و آن را مکى شمرند مگر یک آیت: یَسْئَلُهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ. آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۲
زتن بریدن جان پیش عاشق آسانست صغیر اصفهانی : قطعات
شمارهٔ ۳ - قطعه
غنی را بین که از مال فقیران سعدی : غزلیات
غزل ۴۹
تو پس پرده و ما خون جگر میریزیم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۸۲۲
حسرت اوقات غفلت چون ز دل بیرون رود؟ ملکالشعرای بهار : مسمطات
در مدح امیرمؤمنان (ع)
ای نگار روحانی، خیز و پرده بالا زن امیر پازواری : چهاربیتیها
شمارهٔ ۱۰۸
امیر گنه: «گِردهْ قمر» ته خسُوفنْ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۲۱
از شربت سودای تو هر جان که مزید عطار نیشابوری : بخش دوم
المقالة الثانیه
سالک اسراف کرده در طلب
