صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۴۷
از سرانجام سفر غافل نمی باید شدن مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۷۲
چند گهی فاتحه خوانت کنم صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۳۶
ما را کنار و بوس توقع ز یار نیست رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۶ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: وَ إِذْ قالَ اللَّهُ یا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الایة از روى اشارت بر ذوق جوانمردان طریقت این سؤال تشریف است نه خطاب تعنیف، که مراد براءت ساحت عیسى است و پاکى وى از گفتار تثلیث، که ترسایان برو بستند، و بر وى دعوى کردند، و عیسى ادب خطاب نگه داشت، که بجواب ابتدا بثناء حق کرد جل جلاله نه بتزکیت خویش، گفت: سُبْحانَکَ اى انزهت تنزیها عمّا لا یلیق بوصفک. پس گفت: ما یَکُونُ لِی أَنْ أَقُولَ ما لَیْسَ لِی بِحَقٍّ بار خدایا! چون از قبل تو برسالت مخصوصم، شرط نبوت عصمت باشد، چون روا بود که آن گویم که نه شرط رسالت بود؟! إِنْ کُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ! اگر گفتهام، خود دانستهاى، و واثقم بآنکه تو میدانى که نگفتهام. ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۶۳ - برای وثوق الدوله به فرنگستان فرستاده شد
ای خواجهٔ راد و مشفق دیرینه رشیدالدین میبدی : ۵۰ - سورة ق
۲ - النوبة الثانیة
قوله: وَ جاءَتْ سَکْرَةُ الْمَوْتِ، اى غمرة الموت و شدته الى ان تغشى الانسان و تغلب على عقله بِالْحَقِّ یعنى ببیان ما یصیر الیه الانسان بعد موته من جنة او نار و قیل بِالْحَقِّ، اى بامر اللَّه و حکمه الذى عمّ به جمیع الاحیاء و قیل بما یؤل الیه الامر من السعادة و الشقاوة. رشیدالدین میبدی : ۶- سورة الانعام
۱۱ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ تِلْکَ حُجَّتُنا و آن جواب که ابراهیم داد حجّت جستن ایشان را آتَیْناها إِبْراهِیمَ عَلى قَوْمِهِ ما تلقین کردیم ابراهیم را بر قوم خویش نَرْفَعُ دَرَجاتٍ مَنْ نَشاءُ مىبرداریم درجتهاى آن را که خواهیم إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٌ (۸۳) که خداوند تو دانایى است راست دان. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۳۱
خضر چشم حیات از آب حیوان سخن دارد نهج البلاغه : حکمت ها
هشدار از مهلت و آزمایش خداوند
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ اَلْقَوْلِ فِيهِ وَ مَا اِبْتَلَى اَللَّهُ سُبْحَانَهُ أَحَداً بِمِثْلِ اَلْإِمْلاَءِ لَهُ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۹۲
ای کهربای عشقت، دل را به خود کشیده نهج البلاغه : حکمت ها
انفاق و تجسم اعمال
<strong> وَ </strong> اَلصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش صبر و زهد و ورع و رضا
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَلْعَجْزُ آفَةٌ حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۲
کرده عشق شعله خو ب بشه درجانم چو شمع مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۹۳
نگفتمت که تو سلطان خوب رویانی؟ صامت بروجردی : کتاب المواد و التاریخ
شمارهٔ ۱۰ - و برای او
مرد گر در پیش زن ببرتبه شد عارش کم است نهج البلاغه : حکمت ها
اندوه سرمايه داران در آخرت
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِنَّ أَعْظَمَ اَلْحَسَرَاتِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ حَسْرَةُ رَجُلٍ كَسَبَ مَالاً فِي غَيْرِ طَاعَةِ اَللَّهِ فَوَرِثَهُ رَجُلٌ فَأَنْفَقَهُ فِي طَاعَةِ اَللَّهِ سُبْحَانَهُ فَدَخَلَ بِهِ اَلْجَنَّةَ وَ دَخَلَ اَلْأَوَّلُ بِهِ اَلنَّارَ عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۹
هر که سرگردان این سودا بود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۴۸
ترانه های جهان گرچه مختلف رنگند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۵۴
چو دررسید ز تبریز شمس دین چو قمر ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۶۱
آمادهٔ جنگ باش کاین چرخ حرون
غزل شمارهٔ ۶۰۴۷
از سرانجام سفر غافل نمی باید شدن مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۷۲
چند گهی فاتحه خوانت کنم صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۳۶
ما را کنار و بوس توقع ز یار نیست رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۶ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: وَ إِذْ قالَ اللَّهُ یا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الایة از روى اشارت بر ذوق جوانمردان طریقت این سؤال تشریف است نه خطاب تعنیف، که مراد براءت ساحت عیسى است و پاکى وى از گفتار تثلیث، که ترسایان برو بستند، و بر وى دعوى کردند، و عیسى ادب خطاب نگه داشت، که بجواب ابتدا بثناء حق کرد جل جلاله نه بتزکیت خویش، گفت: سُبْحانَکَ اى انزهت تنزیها عمّا لا یلیق بوصفک. پس گفت: ما یَکُونُ لِی أَنْ أَقُولَ ما لَیْسَ لِی بِحَقٍّ بار خدایا! چون از قبل تو برسالت مخصوصم، شرط نبوت عصمت باشد، چون روا بود که آن گویم که نه شرط رسالت بود؟! إِنْ کُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ! اگر گفتهام، خود دانستهاى، و واثقم بآنکه تو میدانى که نگفتهام. ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۶۳ - برای وثوق الدوله به فرنگستان فرستاده شد
ای خواجهٔ راد و مشفق دیرینه رشیدالدین میبدی : ۵۰ - سورة ق
۲ - النوبة الثانیة
قوله: وَ جاءَتْ سَکْرَةُ الْمَوْتِ، اى غمرة الموت و شدته الى ان تغشى الانسان و تغلب على عقله بِالْحَقِّ یعنى ببیان ما یصیر الیه الانسان بعد موته من جنة او نار و قیل بِالْحَقِّ، اى بامر اللَّه و حکمه الذى عمّ به جمیع الاحیاء و قیل بما یؤل الیه الامر من السعادة و الشقاوة. رشیدالدین میبدی : ۶- سورة الانعام
۱۱ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ تِلْکَ حُجَّتُنا و آن جواب که ابراهیم داد حجّت جستن ایشان را آتَیْناها إِبْراهِیمَ عَلى قَوْمِهِ ما تلقین کردیم ابراهیم را بر قوم خویش نَرْفَعُ دَرَجاتٍ مَنْ نَشاءُ مىبرداریم درجتهاى آن را که خواهیم إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٌ (۸۳) که خداوند تو دانایى است راست دان. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۳۱
خضر چشم حیات از آب حیوان سخن دارد نهج البلاغه : حکمت ها
هشدار از مهلت و آزمایش خداوند
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ اَلْقَوْلِ فِيهِ وَ مَا اِبْتَلَى اَللَّهُ سُبْحَانَهُ أَحَداً بِمِثْلِ اَلْإِمْلاَءِ لَهُ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۹۲
ای کهربای عشقت، دل را به خود کشیده نهج البلاغه : حکمت ها
انفاق و تجسم اعمال
<strong> وَ </strong> اَلصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش صبر و زهد و ورع و رضا
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَلْعَجْزُ آفَةٌ حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۲
کرده عشق شعله خو ب بشه درجانم چو شمع مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۹۳
نگفتمت که تو سلطان خوب رویانی؟ صامت بروجردی : کتاب المواد و التاریخ
شمارهٔ ۱۰ - و برای او
مرد گر در پیش زن ببرتبه شد عارش کم است نهج البلاغه : حکمت ها
اندوه سرمايه داران در آخرت
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِنَّ أَعْظَمَ اَلْحَسَرَاتِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ حَسْرَةُ رَجُلٍ كَسَبَ مَالاً فِي غَيْرِ طَاعَةِ اَللَّهِ فَوَرِثَهُ رَجُلٌ فَأَنْفَقَهُ فِي طَاعَةِ اَللَّهِ سُبْحَانَهُ فَدَخَلَ بِهِ اَلْجَنَّةَ وَ دَخَلَ اَلْأَوَّلُ بِهِ اَلنَّارَ عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۹
هر که سرگردان این سودا بود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۴۸
ترانه های جهان گرچه مختلف رنگند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۵۴
چو دررسید ز تبریز شمس دین چو قمر ملکالشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۶۱
آمادهٔ جنگ باش کاین چرخ حرون
