مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۱۵
مرا اندر جگر بنشست خاری پروین اعتصامی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷
گردون نرهد ز تند رفتاری نهج البلاغه : حکمت ها
دل نبستن به آرزوها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> أَشْرَفُ اَلْغِنَى تَرْكُ اَلْمُنَى محتشم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۲۲ - وله ایضا
خان حاتم دل جم جاه که جبار جلیل مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۴
تو را که عشق نداری، تو را رواست، بخسب عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۳
تا نرگست به دشنه چون شمع کشت زارم سعدی : غزلیات
غزل ۱۳
به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۴
عقل در عشق تو سرگردان بماند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵
صبح بر خورشید می لرزد ز آه سرد ما صامت بروجردی : کتاب المواد و التاریخ
شمارهٔ ۶ - تاریخ وفات مرحوم میرزا صالح مداح
سپهر بیوفا تا تیر عدوان در کمان دارد رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۳۹ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یَسْئَلُونَکَ ما ذا یُنْفِقُونَ الآیة... فرمان آمد در قرآن چند جایگه که أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ و أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ نفقت کنید، و از آنچه شما را روزى کردیم چیزى بیرون دهید، پرسیدند که چه دهیم؟ و چند دهیم؟ و فرا که دهیم؟ و این پرسنده گویند که عمرو بن الجموح بوده درین آیت جواب آمد که فرا که دهید: گفت هر چه نفقت کنید از مال خیر اینجا بمعنى مال است، فَلِلْوالِدَیْنِ یعنى على الوالدین، ابتدا به پدر و مادر کنید، و این یکى در نفقات واجب منسوخ گشت، اکنون نفقه پدر و مادر بر فرزندان واجب است، و زکاة و صدقه و وصیّت ایشان را حرام. دلیل قرآن بر وجوب نفقه پدر و مادر آنست که گفت: وَ قَضى رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً و من الاحسان الانفاق علیهما. طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۵۴
کاش عذری در گنهکاری نمی گفتم به یار نشاط اصفهانی : قطعات
شمارهٔ ۱ - خون تو در گردن ماست
دوش میگفت کسی گفت فلان خواجه مرا نهج البلاغه : حکمت ها
روش سوگند دادن ستمكار
<strong> وَ كَانَ عليهالسلام يَقُولُ </strong> أَحْلِفُوا اَلظَّالِمَ إِذَا أَرَدْتُمْ يَمِينَهُ بِأَنَّهُ بَرِيءٌ مِنْ حَوْلِ اَللَّهِ وَ قُوَّتِهِ فَإِنَّهُ إِذَا حَلَفَ بِهَا كَاذِباً عُوجِلَ اَلْعُقُوبَةَ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۴
از کمر بیرون نیامد تیشه فرهاد ما نهج البلاغه : خطبه ها
بيان حوادث سخت آينده
<strong> و من كلام له عليهالسلام فيما يخبر به عن الملاحم بالبصرة </strong> صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۸۷۶
بیحاصلی است حاصل دل تا بود درست افسر کرمانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۲
ای ذره های کوی تو خورشید منظران واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۲
پیری در خواهش بدل ریش برآورد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۳۳
ای تو ولی احسان دل، ای حسن رویت دام دل
غزل شمارهٔ ۲۷۱۵
مرا اندر جگر بنشست خاری پروین اعتصامی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷
گردون نرهد ز تند رفتاری نهج البلاغه : حکمت ها
دل نبستن به آرزوها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> أَشْرَفُ اَلْغِنَى تَرْكُ اَلْمُنَى محتشم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۲۲ - وله ایضا
خان حاتم دل جم جاه که جبار جلیل مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۴
تو را که عشق نداری، تو را رواست، بخسب عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۳
تا نرگست به دشنه چون شمع کشت زارم سعدی : غزلیات
غزل ۱۳
به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۴
عقل در عشق تو سرگردان بماند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵
صبح بر خورشید می لرزد ز آه سرد ما صامت بروجردی : کتاب المواد و التاریخ
شمارهٔ ۶ - تاریخ وفات مرحوم میرزا صالح مداح
سپهر بیوفا تا تیر عدوان در کمان دارد رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۳۹ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یَسْئَلُونَکَ ما ذا یُنْفِقُونَ الآیة... فرمان آمد در قرآن چند جایگه که أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ و أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ نفقت کنید، و از آنچه شما را روزى کردیم چیزى بیرون دهید، پرسیدند که چه دهیم؟ و چند دهیم؟ و فرا که دهیم؟ و این پرسنده گویند که عمرو بن الجموح بوده درین آیت جواب آمد که فرا که دهید: گفت هر چه نفقت کنید از مال خیر اینجا بمعنى مال است، فَلِلْوالِدَیْنِ یعنى على الوالدین، ابتدا به پدر و مادر کنید، و این یکى در نفقات واجب منسوخ گشت، اکنون نفقه پدر و مادر بر فرزندان واجب است، و زکاة و صدقه و وصیّت ایشان را حرام. دلیل قرآن بر وجوب نفقه پدر و مادر آنست که گفت: وَ قَضى رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً و من الاحسان الانفاق علیهما. طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۵۴
کاش عذری در گنهکاری نمی گفتم به یار نشاط اصفهانی : قطعات
شمارهٔ ۱ - خون تو در گردن ماست
دوش میگفت کسی گفت فلان خواجه مرا نهج البلاغه : حکمت ها
روش سوگند دادن ستمكار
<strong> وَ كَانَ عليهالسلام يَقُولُ </strong> أَحْلِفُوا اَلظَّالِمَ إِذَا أَرَدْتُمْ يَمِينَهُ بِأَنَّهُ بَرِيءٌ مِنْ حَوْلِ اَللَّهِ وَ قُوَّتِهِ فَإِنَّهُ إِذَا حَلَفَ بِهَا كَاذِباً عُوجِلَ اَلْعُقُوبَةَ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۴
از کمر بیرون نیامد تیشه فرهاد ما نهج البلاغه : خطبه ها
بيان حوادث سخت آينده
<strong> و من كلام له عليهالسلام فيما يخبر به عن الملاحم بالبصرة </strong> صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۸۷۶
بیحاصلی است حاصل دل تا بود درست افسر کرمانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۲
ای ذره های کوی تو خورشید منظران واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۲
پیری در خواهش بدل ریش برآورد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۳۳
ای تو ولی احسان دل، ای حسن رویت دام دل
