صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۲۱۰
باور که میکند، که درین بحر چون حباب صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۰۱
نه همین بر قلب ایمان یا دل ما می زند رشیدالدین میبدی : ۳۹- سورة الزمر- مکیة
۱ - النوبة الاولى
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان نهج البلاغه : خطبه ها
تلاش در هدايت خوارج نهروان
<strong> و من خطبة له عليهالسلام في تخويف أهل النهروان </strong> ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۴۳
زان نرگس تازه کز بر یار آمد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۰۸
گریه ابری است که از دامن دل می خیزد ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
در شکایت از خالق
چون که نومید بودم از تهران صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۷۸۶
درآ به زمزمه ای مطرب غزال پرداز امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۵۳۰
دل بیعشق را من دل نگویم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۸۳
گفتا که بیا سماع در کار شدهاست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۷۱
باز درآمد طبیب از در رنجور خویش مولوی : دفتر اول
بخش ۱۳۹ - در صفت پیر و مطاوعت وی
ای ضیاء الحق حسام الدین بگیر نهج البلاغه : خطبه ها
سفارش به پرهیزکاری و ياد مرگ
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> يحمد اللّه و يثني على نبيه و يعظ بالتقوى حمد اللّه </strong> أَحْمَدُهُ شُكْراً لِإِنْعَامِهِ وَ أَسْتَعِينُهُ عَلَى وَظَائِفِ حُقُوقِهِ عَزِيزَ اَلْجُنْدِ عَظِيمَ اَلْمَجْدِ اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۱
دل آینه دار ترک و تاجیک بود ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
قطعه
لولیئی گفت با پسر، هشدار رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۳۵ - داوود اصفهانی
اسمش میرزا داوود خلف الصدق میرزا عبداللّه متخلص به عشق است. خود به اسم تخلص میفرماید و سلسلهٔ ایشان در ایران معروف و مشهورند. سلاطین صفویه مکرر با این سلسله وصلت نموده و همیشه معزز و مکرم بودهاند. جناب میرزا داوود به انواع کمالات موصوف و به مصاهرت شاه سلیمان صفوی مشعوف بوده، مدت مدیدی تولیت مشهد مقدس رضوی با او بود و سلطان حسین صفوی به وزارت تکلیفش کرده قبول نفرمود. در همانجا فوت شد. از اشعار آن جناب است: مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۰۳
گر تو تنگ آیی ز ما، زوتر برون رو، ای حریف صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۳۱
میوه باغ امیدم داغ حرمان است و بس میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۳
دل چون ز پی سلامت افتاد قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۸
ز جوش عاشقان گرم است بزم آن شاه خوبان را
تکبیت شمارهٔ ۱۲۱۰
باور که میکند، که درین بحر چون حباب صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۰۱
نه همین بر قلب ایمان یا دل ما می زند رشیدالدین میبدی : ۳۹- سورة الزمر- مکیة
۱ - النوبة الاولى
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان نهج البلاغه : خطبه ها
تلاش در هدايت خوارج نهروان
<strong> و من خطبة له عليهالسلام في تخويف أهل النهروان </strong> ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۴۳
زان نرگس تازه کز بر یار آمد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۰۸
گریه ابری است که از دامن دل می خیزد ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
در شکایت از خالق
چون که نومید بودم از تهران صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۷۸۶
درآ به زمزمه ای مطرب غزال پرداز امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۵۳۰
دل بیعشق را من دل نگویم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۸۳
گفتا که بیا سماع در کار شدهاست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۷۱
باز درآمد طبیب از در رنجور خویش مولوی : دفتر اول
بخش ۱۳۹ - در صفت پیر و مطاوعت وی
ای ضیاء الحق حسام الدین بگیر نهج البلاغه : خطبه ها
سفارش به پرهیزکاری و ياد مرگ
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> يحمد اللّه و يثني على نبيه و يعظ بالتقوى حمد اللّه </strong> أَحْمَدُهُ شُكْراً لِإِنْعَامِهِ وَ أَسْتَعِينُهُ عَلَى وَظَائِفِ حُقُوقِهِ عَزِيزَ اَلْجُنْدِ عَظِيمَ اَلْمَجْدِ اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۱
دل آینه دار ترک و تاجیک بود ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
قطعه
لولیئی گفت با پسر، هشدار رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۳۵ - داوود اصفهانی
اسمش میرزا داوود خلف الصدق میرزا عبداللّه متخلص به عشق است. خود به اسم تخلص میفرماید و سلسلهٔ ایشان در ایران معروف و مشهورند. سلاطین صفویه مکرر با این سلسله وصلت نموده و همیشه معزز و مکرم بودهاند. جناب میرزا داوود به انواع کمالات موصوف و به مصاهرت شاه سلیمان صفوی مشعوف بوده، مدت مدیدی تولیت مشهد مقدس رضوی با او بود و سلطان حسین صفوی به وزارت تکلیفش کرده قبول نفرمود. در همانجا فوت شد. از اشعار آن جناب است: مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۰۳
گر تو تنگ آیی ز ما، زوتر برون رو، ای حریف صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۳۱
میوه باغ امیدم داغ حرمان است و بس میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۳
دل چون ز پی سلامت افتاد قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۸
ز جوش عاشقان گرم است بزم آن شاه خوبان را
