خیام : درد زندگی [۲۵-۱۶]
رباعی ۱۷
گر آمدنم به من بُدی، نامَدَمی. کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۳۲۲ - وله ایضا
در ضمیرم اگر چه کم گویم واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
با نازکی حسن تو، کی تاب حجاب است صامت بروجردی : مختصری از اشعار افصح الشعراء (میرزا حاجب بروجردی)
شمارهٔ ۳ - در تنبیه و گریز به مصیبت حضرت عباس(ع)
دلا نبود ثباتی پایه این چرخ کیهان را واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱
در چنگ خصم پاک گهر ایمن از بلاست اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۵۴
یا رب همه عمرم پی دین تو دوان قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵
دلا بیا بشنو از حکیم قاآنی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۰
نکهت از زلف کجش سودائی سر در هواست امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۵
هِزاروُ یِشکْ اِسْمْ اوّلْ دنیا بیامُو فردوسی : پادشاهی شاپور ذوالاکتاف
بخش ۱
به شاهی برو آفرین خواندند واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۹
به پیری و جوانی در طلب، زشتست تقصیرت صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۳۵
تا کی به شعله ای نزند جوش داغ ما؟ ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۴
بگرفت شب ز چهرهٔ انجم نقابها امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۹۱
باغ را چون گل رعنا ز سفر باز آید واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۷
یک نظر غافل نمیگردند از پاس حیات مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۱
آنجا که توئی همه غم و جنگ و جفاست واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶
در عهد ماست بسکه دل شادمان غریب ابوالفضل بیهقی : باقیماندهٔ مجلد پنجم
بخش ۹
چون ازین سخن فارغ شد، اعیان ری در یکدیگر نگریستند و چنان نمودند که دهشتی و حیرتی سخت بزرگ بدیشان راه نمود و اشارت کردند سوی خطیب شهر- و مردی پیر و فاضل و اسنّ و جهان گشته بود- او بر پای خاست و گفت: زندگانی ملک اسلام دراز باد، اینها در این مجلس بزرگ و این حشمت از حد گذشته از جواب عاجز شوند و محجم گردند؛ اگر رای عالی بیند، فرمان دهد یکی را از معتمدان درگاه تا بیرون بنشیند و این بندگان آنجا روند که طاهر دبیر آنجا نشیند و جواب دهند. امیر گفت: نیک آمد. و اعیان ری را بخیمه بزرگ آوردند که طاهر دبیر آنجا می‌نشست- و شغل همه بر وی می‌رفت که وی محتشم‌تر بود- و طاهر بیامد بنشست و پیش وی آمدند این قوم و با یکدیگر نهاده بودند که چه پاسخ دهند. طاهر گفت: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۱
دایم ز خود سفر چو شرر می کنیم ما سعدی : غزلیات
غزل ۱
ثنا و حمد بی‌پایان خدا را
رباعی ۱۷
گر آمدنم به من بُدی، نامَدَمی. کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۳۲۲ - وله ایضا
در ضمیرم اگر چه کم گویم واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
با نازکی حسن تو، کی تاب حجاب است صامت بروجردی : مختصری از اشعار افصح الشعراء (میرزا حاجب بروجردی)
شمارهٔ ۳ - در تنبیه و گریز به مصیبت حضرت عباس(ع)
دلا نبود ثباتی پایه این چرخ کیهان را واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱
در چنگ خصم پاک گهر ایمن از بلاست اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۵۴
یا رب همه عمرم پی دین تو دوان قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵
دلا بیا بشنو از حکیم قاآنی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۰
نکهت از زلف کجش سودائی سر در هواست امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۵
هِزاروُ یِشکْ اِسْمْ اوّلْ دنیا بیامُو فردوسی : پادشاهی شاپور ذوالاکتاف
بخش ۱
به شاهی برو آفرین خواندند واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۹
به پیری و جوانی در طلب، زشتست تقصیرت صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۳۵
تا کی به شعله ای نزند جوش داغ ما؟ ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۴
بگرفت شب ز چهرهٔ انجم نقابها امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۹۱
باغ را چون گل رعنا ز سفر باز آید واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۷
یک نظر غافل نمیگردند از پاس حیات مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۱
آنجا که توئی همه غم و جنگ و جفاست واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶
در عهد ماست بسکه دل شادمان غریب ابوالفضل بیهقی : باقیماندهٔ مجلد پنجم
بخش ۹
چون ازین سخن فارغ شد، اعیان ری در یکدیگر نگریستند و چنان نمودند که دهشتی و حیرتی سخت بزرگ بدیشان راه نمود و اشارت کردند سوی خطیب شهر- و مردی پیر و فاضل و اسنّ و جهان گشته بود- او بر پای خاست و گفت: زندگانی ملک اسلام دراز باد، اینها در این مجلس بزرگ و این حشمت از حد گذشته از جواب عاجز شوند و محجم گردند؛ اگر رای عالی بیند، فرمان دهد یکی را از معتمدان درگاه تا بیرون بنشیند و این بندگان آنجا روند که طاهر دبیر آنجا نشیند و جواب دهند. امیر گفت: نیک آمد. و اعیان ری را بخیمه بزرگ آوردند که طاهر دبیر آنجا می‌نشست- و شغل همه بر وی می‌رفت که وی محتشم‌تر بود- و طاهر بیامد بنشست و پیش وی آمدند این قوم و با یکدیگر نهاده بودند که چه پاسخ دهند. طاهر گفت: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۱
دایم ز خود سفر چو شرر می کنیم ما سعدی : غزلیات
غزل ۱
ثنا و حمد بی‌پایان خدا را
