بلند اقبال : بخش دوم - داستان گل و بلبل
بخش ۲۱ - شفیع کردن بلبل تاک را نزد گل
به آه و فغان گفت بلبل به تاک شاه نعمتالله ولی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۵
گر نه آب است اصل گوهر چیست شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
هیچکس را اینچنین یاری که ما را هست نیست اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۵۷۸
با هر که دمی نشست و برخاست کنی رشیدالدین میبدی : ۹- سورة التوبة- مدنیة
۵ - النوبة الاولى
و هو اللَّه تعالى ع: إِلَّا تَنْصُرُوهُ اگر یارى ندهید رسول را، فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ خداى سبحانه و تعالى یارى داد او را، إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا آن گه که بیرون کردند او را کافران، ثانِیَ اثْنَیْنِ دوم دو تن إِذْ هُما فِی الْغارِ آن گه که هر دو در غار بودند، إِذْ یَقُولُ لِصاحِبِهِ آن گه که یار خویش را گفت، لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنا اندوه مدار که خداى با ماست، فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ فرو فرستاد خداى، آرام ایمان بر ابو بکر، وَ أَیَّدَهُ و نیروى و یارى داد رسول خویش را، بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها بسپاههایى که شما نمیدیدید، وَ جَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُوا السُّفْلى و سخن کافران دیرینه کرد مغلوب و مقهور، وَ کَلِمَةُ اللَّهِ هِیَ الْعُلْیا و سخن خداى و تقدیر او و مکر او آنست که زبر است غالب و قاهر، وَ اللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ. (۴۰). خداى تواناییست دانا. ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۰۳
او شاه منست و من مرا ورا بنده بابافغانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸
من می نه پی دفع خرد می نوشم سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۹۹ - در بیان مرید شدن جلال الحق والدین قدسنا اللّه بسره العزیز سید برهان الدین محقق رضی اللّه عنه را و مدت نه سال در صحبت او بودن و بعد از آن نقل کردن سید برهان الدین و مولانا جلال الدین بمجاهده و ریاضت مشغول شدن و بکمال شیخی رسیدن و عین او گشتن و قطب زمان خویش شدن چنانکه کاملان و واصلان و قطبان اولین و آخرین محتاج عنایت او بودند.
شد مریدش ز جان و سر بنهاد فردوسی : فریدون
بخش ۱۰
چو برداشت پرده ز پیش آفتاب حزین لاهیجی : قصاید
شمارهٔ ۳۱ - در ثنای حضرت امیر مؤمنان علی بن ابیطالب (ع)
زده ام طبل عشق و رسوایی ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ١٠ - ترجمه
بدوستی که نیاید امیدها همه راست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۴۲
شراب روز دل لاله را سیه دارد صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۵۴
به احسان همتم می کرد قارون اهل دنیا را ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۴۱
افسوس که از کنار من یاری رفت ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶۵
مائیم ز جور فلک آینه گون مسعود سعد سلمان : مقطعات
شمارهٔ ۸۸ - از بخت همیشه سرنگونم
از بخت همیشه سرنگونم انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۵۸ - در عذر تقصیر خدمت
اگر در خدمتت تقصیر کردم صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۵۱
هستی نماند و در سر پوچ آرزو بجاست لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۸۳ - به شاهد لغت هنج، بمعنی کشنده
کمندی عدو هنج از بهر کین رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب
پاره ۱۷
کفیدش دل از غم، چون آن کفته نار
بخش ۲۱ - شفیع کردن بلبل تاک را نزد گل
به آه و فغان گفت بلبل به تاک شاه نعمتالله ولی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۵
گر نه آب است اصل گوهر چیست شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
هیچکس را اینچنین یاری که ما را هست نیست اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۵۷۸
با هر که دمی نشست و برخاست کنی رشیدالدین میبدی : ۹- سورة التوبة- مدنیة
۵ - النوبة الاولى
و هو اللَّه تعالى ع: إِلَّا تَنْصُرُوهُ اگر یارى ندهید رسول را، فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ خداى سبحانه و تعالى یارى داد او را، إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا آن گه که بیرون کردند او را کافران، ثانِیَ اثْنَیْنِ دوم دو تن إِذْ هُما فِی الْغارِ آن گه که هر دو در غار بودند، إِذْ یَقُولُ لِصاحِبِهِ آن گه که یار خویش را گفت، لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنا اندوه مدار که خداى با ماست، فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ فرو فرستاد خداى، آرام ایمان بر ابو بکر، وَ أَیَّدَهُ و نیروى و یارى داد رسول خویش را، بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها بسپاههایى که شما نمیدیدید، وَ جَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُوا السُّفْلى و سخن کافران دیرینه کرد مغلوب و مقهور، وَ کَلِمَةُ اللَّهِ هِیَ الْعُلْیا و سخن خداى و تقدیر او و مکر او آنست که زبر است غالب و قاهر، وَ اللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ. (۴۰). خداى تواناییست دانا. ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۰۳
او شاه منست و من مرا ورا بنده بابافغانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸
من می نه پی دفع خرد می نوشم سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۹۹ - در بیان مرید شدن جلال الحق والدین قدسنا اللّه بسره العزیز سید برهان الدین محقق رضی اللّه عنه را و مدت نه سال در صحبت او بودن و بعد از آن نقل کردن سید برهان الدین و مولانا جلال الدین بمجاهده و ریاضت مشغول شدن و بکمال شیخی رسیدن و عین او گشتن و قطب زمان خویش شدن چنانکه کاملان و واصلان و قطبان اولین و آخرین محتاج عنایت او بودند.
شد مریدش ز جان و سر بنهاد فردوسی : فریدون
بخش ۱۰
چو برداشت پرده ز پیش آفتاب حزین لاهیجی : قصاید
شمارهٔ ۳۱ - در ثنای حضرت امیر مؤمنان علی بن ابیطالب (ع)
زده ام طبل عشق و رسوایی ابن یمین فَرومَدی : اشعار عربی
شمارهٔ ١٠ - ترجمه
بدوستی که نیاید امیدها همه راست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۴۲
شراب روز دل لاله را سیه دارد صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۵۴
به احسان همتم می کرد قارون اهل دنیا را ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۴۱
افسوس که از کنار من یاری رفت ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶۵
مائیم ز جور فلک آینه گون مسعود سعد سلمان : مقطعات
شمارهٔ ۸۸ - از بخت همیشه سرنگونم
از بخت همیشه سرنگونم انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۵۸ - در عذر تقصیر خدمت
اگر در خدمتت تقصیر کردم صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۵۱
هستی نماند و در سر پوچ آرزو بجاست لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۸۳ - به شاهد لغت هنج، بمعنی کشنده
کمندی عدو هنج از بهر کین رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب
پاره ۱۷
کفیدش دل از غم، چون آن کفته نار
