امیرخسرو دهلوی : مثنویات
شمارهٔ ۶۹ - مدح شیخی در آئینهٔ صفا مثالی است از ذات محمد مصطفی با لعین نه بلعکس
پس از دیباچهٔ نعت رسالت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۶۷
بوی گل و نسیم صبا می توان شدن ملکالشعرای بهار : ترکیبات
انتقاد از اوضاع خراسان
اندرین شهر پدید آمده مادامی چند حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۳
در نظربازی ما بیخبران حیرانند سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۵
ما را نه ترنج از تو مرادست نه به سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۳
جستجوی جان جانان کن که جان پیداست کیست قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳
غمش فشانده ز دامن غبار ننگ ترا عطار نیشابوری : بخش سی و ششم
الحكایة و التمثیل
آن غریبی را وزارت داد شاه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۱۶
تا زخط حسن تو عنبر بر سر آتش نهاد نهج البلاغه : خطبه ها
سرزنش مردم کوفه از سستی در جهاد
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> بعد غارة الضحاك بن قيس صاحب معاوية على الحاجّ بعد قصة الحكمين </strong> مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۰۰
ببست خواب مرا جادوانه دلداری بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۸۰
چو شمع از انفعال آگهی بیتاب میگردم عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۶۳
رخ پاکتر از ضمیر صادق داری ملکالشعرای بهار : ترکیبات
انتقاد از دولت
یاران روش دگر گرفتند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۹۷
چه خوش باشد که گردد دیده روشن از عذار تو ملکالشعرای بهار : ترکیبات
منقبت
باز در جلوه گری شد صنمی جلوه گری فردوسی : پادشاهی قباد چهل و سه سال بود
بخش ۱ - پادشاهی قباد چهل و سه سال بود
چو بر تخت بنشست فرخ قباد رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۰ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکِتابِ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا الآیة این آیت از روى اشارت بیان فضیلت امت محمد است و شرف ایشان بر اهل کتاب، از بهر آنکه رب العالمین مغفرت ایشان بر تقوى بست، و تقوى در مغفرت و رحمت شرط کرد. مقتضى دلیل خطاب آنست که هر کرا تقوى نیست وى را مغفرت نیست. باز در حق امت گفت: «هُوَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ» یعنى اهل ان یتقى، فان ترکتم التقوى فهو اهل لان یغفر. میگوید: اوست جل جلاله سزاى آنکه از وى ترسند، و در بندگى او تقوى پیش گیرند. پس اگر تقوى نبود او سزاى آنست که بیامرزد بفضل خویش و رحمت خویش. اینست سزاى خداوندى و مهربانى و بنده نوازى. آنچه کند بسزاى خود کند نه باستحقاق بنده. رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۶
خوشا روزی و حبذا روزگاری غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
آهی به عشق فاتح خیبر کنیم طرح
شمارهٔ ۶۹ - مدح شیخی در آئینهٔ صفا مثالی است از ذات محمد مصطفی با لعین نه بلعکس
پس از دیباچهٔ نعت رسالت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۶۷
بوی گل و نسیم صبا می توان شدن ملکالشعرای بهار : ترکیبات
انتقاد از اوضاع خراسان
اندرین شهر پدید آمده مادامی چند حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۳
در نظربازی ما بیخبران حیرانند سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۵
ما را نه ترنج از تو مرادست نه به سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۳
جستجوی جان جانان کن که جان پیداست کیست قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳
غمش فشانده ز دامن غبار ننگ ترا عطار نیشابوری : بخش سی و ششم
الحكایة و التمثیل
آن غریبی را وزارت داد شاه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۱۶
تا زخط حسن تو عنبر بر سر آتش نهاد نهج البلاغه : خطبه ها
سرزنش مردم کوفه از سستی در جهاد
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> بعد غارة الضحاك بن قيس صاحب معاوية على الحاجّ بعد قصة الحكمين </strong> مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۰۰
ببست خواب مرا جادوانه دلداری بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۸۰
چو شمع از انفعال آگهی بیتاب میگردم عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۶۳
رخ پاکتر از ضمیر صادق داری ملکالشعرای بهار : ترکیبات
انتقاد از دولت
یاران روش دگر گرفتند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۹۷
چه خوش باشد که گردد دیده روشن از عذار تو ملکالشعرای بهار : ترکیبات
منقبت
باز در جلوه گری شد صنمی جلوه گری فردوسی : پادشاهی قباد چهل و سه سال بود
بخش ۱ - پادشاهی قباد چهل و سه سال بود
چو بر تخت بنشست فرخ قباد رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۰ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکِتابِ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا الآیة این آیت از روى اشارت بیان فضیلت امت محمد است و شرف ایشان بر اهل کتاب، از بهر آنکه رب العالمین مغفرت ایشان بر تقوى بست، و تقوى در مغفرت و رحمت شرط کرد. مقتضى دلیل خطاب آنست که هر کرا تقوى نیست وى را مغفرت نیست. باز در حق امت گفت: «هُوَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ» یعنى اهل ان یتقى، فان ترکتم التقوى فهو اهل لان یغفر. میگوید: اوست جل جلاله سزاى آنکه از وى ترسند، و در بندگى او تقوى پیش گیرند. پس اگر تقوى نبود او سزاى آنست که بیامرزد بفضل خویش و رحمت خویش. اینست سزاى خداوندى و مهربانى و بنده نوازى. آنچه کند بسزاى خود کند نه باستحقاق بنده. رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۶
خوشا روزی و حبذا روزگاری غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
آهی به عشق فاتح خیبر کنیم طرح
