عطار نیشابوری : باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد
شمارهٔ ۱۹
گل گفت: کسم عمر به دریوزه نداد قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰
چشمم ز غمت بهر عقیقی که بسفت عطار نیشابوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶
ای روی درکشیده به بازار آمده جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۵
آنچه از بوسی بر آن لبهای شیرین می رود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۳
جانی که ز نور مصطفی زاد اوحدالدین کرمانی : الباب العاشر: البهاریات
شمارهٔ ۶۲
در هستی اگر به عمر نوحی برسی اوحدالدین کرمانی : الباب العاشر: البهاریات
شمارهٔ ۳۷
در راه حقیقتی مجازی شاید رشیدالدین میبدی : ۲۱- سورة الانبیاء- مکیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله: «وَ ما جَعَلْنا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِکَ الْخُلْدَ» اى دوام البقاء فى الدنیا، «أَ فَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخالِدُونَ» اى فهم الخالدون ان متّ، این جواب مشرکان قریش است که هلاک پیغمبر بآرزو میخواستند میگفتند: «نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ» چشم نهادهایم بآن که او بمیرد و باز رهیم ازو، رب العزة گفت تو بمیرى نه ایشان خواهند بود که ایشان هم بمیرند. همانست که گفت: «إِنَّکَ مَیِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَیِّتُونَ». یعنى که در مرگ شماتت نیست که بهمه کس خواهد رسید و هر کسى خواهد چشید، اینست که گفت جل جلاله: «کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ» اى کلّ ذى جسد و روح سیذوق و یقاسى مرارة الموت، در آفرینش کسى نیست که شربت مرگ نچشد هم فریشته مقرب و هم پیغامبر مرسل. محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۷۹
شیخ گفت: التصوف بالتلقین کالبناء علی السرقین، پس گفت هذا الامر لایخاط علی احد بالابرة ولایشد علیه بالخیط. بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۱۳
کس طاقت آن لمعهٔ رخسار ندارد حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۳۲
به پیری عشق سازد شوخ‌تر طبع جوانم را قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۵ - و له ایضاً فی مدحه
از خجلت تیغ ملک و ابروی دلدار نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۱۰ - صفت خورنق و ناپیدا شدن نعمان
چون خورنق به فر بهرامی رشیدالدین وطواط : مقطعات
شمارهٔ ۱۰ - در حق ملک نیمروز
نه من از آسمان گردنده رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۵۶ - در مدح کمال‌الدین محمود خان
ای بعزم تو فتح را پیوند نصرالله منشی : خاتمهٔ مترجم
بخش ۱
اگر بدین کتاب دابشلیم را، که عرصه ملک او حصنی دو سه ویران و جنگلی پنج شش پرخار بوده ست - بندگان این دولت را که پاینده باد اضعاف آن ملک هست - ذکری باقی توانست شد که بر امتداد روزگار مدروس نمی گردد، و در امتها و ملتها تازه و زنده می‌ماند، چون دیباجه آن بفر و جمال القاب میمون و زیب و بهای نام مبارک خداوند، حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۰
نسیم صبح توئی جبرئیل نام از من عطار نیشابوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱
هر دل که در حظیرهٔ حضرت حضور یافت ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۸
چه گوئی؟ ای شده زین گوی گردان پشت تو چوگان مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴۷
هر روز دل مرا سماع و طربیست
شمارهٔ ۱۹
گل گفت: کسم عمر به دریوزه نداد قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰
چشمم ز غمت بهر عقیقی که بسفت عطار نیشابوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶
ای روی درکشیده به بازار آمده جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۵
آنچه از بوسی بر آن لبهای شیرین می رود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۳
جانی که ز نور مصطفی زاد اوحدالدین کرمانی : الباب العاشر: البهاریات
شمارهٔ ۶۲
در هستی اگر به عمر نوحی برسی اوحدالدین کرمانی : الباب العاشر: البهاریات
شمارهٔ ۳۷
در راه حقیقتی مجازی شاید رشیدالدین میبدی : ۲۱- سورة الانبیاء- مکیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله: «وَ ما جَعَلْنا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِکَ الْخُلْدَ» اى دوام البقاء فى الدنیا، «أَ فَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخالِدُونَ» اى فهم الخالدون ان متّ، این جواب مشرکان قریش است که هلاک پیغمبر بآرزو میخواستند میگفتند: «نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ» چشم نهادهایم بآن که او بمیرد و باز رهیم ازو، رب العزة گفت تو بمیرى نه ایشان خواهند بود که ایشان هم بمیرند. همانست که گفت: «إِنَّکَ مَیِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَیِّتُونَ». یعنى که در مرگ شماتت نیست که بهمه کس خواهد رسید و هر کسى خواهد چشید، اینست که گفت جل جلاله: «کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ» اى کلّ ذى جسد و روح سیذوق و یقاسى مرارة الموت، در آفرینش کسى نیست که شربت مرگ نچشد هم فریشته مقرب و هم پیغامبر مرسل. محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۷۹
شیخ گفت: التصوف بالتلقین کالبناء علی السرقین، پس گفت هذا الامر لایخاط علی احد بالابرة ولایشد علیه بالخیط. بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۱۳
کس طاقت آن لمعهٔ رخسار ندارد حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۳۲
به پیری عشق سازد شوخ‌تر طبع جوانم را قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۵ - و له ایضاً فی مدحه
از خجلت تیغ ملک و ابروی دلدار نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۱۰ - صفت خورنق و ناپیدا شدن نعمان
چون خورنق به فر بهرامی رشیدالدین وطواط : مقطعات
شمارهٔ ۱۰ - در حق ملک نیمروز
نه من از آسمان گردنده رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۵۶ - در مدح کمال‌الدین محمود خان
ای بعزم تو فتح را پیوند نصرالله منشی : خاتمهٔ مترجم
بخش ۱
اگر بدین کتاب دابشلیم را، که عرصه ملک او حصنی دو سه ویران و جنگلی پنج شش پرخار بوده ست - بندگان این دولت را که پاینده باد اضعاف آن ملک هست - ذکری باقی توانست شد که بر امتداد روزگار مدروس نمی گردد، و در امتها و ملتها تازه و زنده می‌ماند، چون دیباجه آن بفر و جمال القاب میمون و زیب و بهای نام مبارک خداوند، حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۰
نسیم صبح توئی جبرئیل نام از من عطار نیشابوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱
هر دل که در حظیرهٔ حضرت حضور یافت ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۸
چه گوئی؟ ای شده زین گوی گردان پشت تو چوگان مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴۷
هر روز دل مرا سماع و طربیست
