هجویری : بابٌ فی فرقِ فِرَقهم و مذاهِبهم و آیاتِهم و مقاماتِهم و حکایاتِهم
اما النّوریّة
تولای نوریان به ابی الحسن احمدبن محمد النوری رضی اللّه عنه باشد و وی یکی از صدور علمای متصوّفه بود و مشهورتر از نور میان ایشان به مناقب لامع و حجج قاطع. و وی را اندر تصوّف مذهبی پسندیده و قاعده‌ای گزیده است. قانون مذهبش تفضیل تصوّف باشد بر فقر و معاملاتش موافق جنید باشد.
هجویری : بابٌ فی فرقِ فِرَقهم و مذاهِبهم و آیاتِهم و مقاماتِهم و حکایاتِهم
بابٌ فی فرقِ فِرَقهم و مذاهِبهم و آیاتِهم و مقاماتِهم و حکایاتِهم
و پیش از این در ذکر ابوالحسن نوری رحمةاللّه علیه گفته بودم که ایشان دوازده گروه‌اند. دو از ایشان مردوداند و ده مقبول، و هر صنفی را از ایشان معاملتی خوب و طریقی ستوده است اندر مجاهدات و ادبی لطیف اندر مشاهدات و هرچند که اندر مجاهدات و مشاهدات و ریاضات مختلف‌اند، اندر اصول و فروع شرع موافق و متفق‌اند. و ابویزید رضی اللّه عنه گفت: «إختلافُ العُلَماءِ رَحْمةٌ إلّا فی تجریدِ التّوحیدِ.» و موافق این خبری مشهور است.
وحشی بافقی : فرهاد و شیرین
در بیان وصل و هجران نکویان و رفتن شیرین به تماشای بیستون
بهر جا وصل از دوری نکوتر
عطار نیشابوری : سی فصل
بخش ۲
مر او را در جهان بس عاشقانند
عطار نیشابوری : بخش سی و نهم
الحكایة و التمثیل
کاملی بگذشت در آتش گهی
حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴
کنون که بر کف گل جام باده صاف است
فخرالدین عراقی : فصل دوم
مثنوی
چون بدید این غزل بدین سان خوب
محمود شبستری : گلشن راز
بخش ۴۷ - سال از کیفیت جدایی میان قدیم و محدث
قدیم و محدث از هم چون جدا شد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱
نوبت ز کیان به ماکیان افتاده ست
مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۷
از سیلی غم چند کنی چهره بنفش
آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹۴
عکس زلفت چهره دود آلود دارد اندکی
سعدی : غزلیات
غزل ۵۸۸
عمرم به آخر آمد عشقم هنوز باقی
شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ اشعار ترکی
ایمان ایله گئتدی
یغدی خیر و برکت سفره سین ، احسانیله گئتدی
رشیدالدین وطواط : رباعیات
شمارهٔ ۳۱ - در تغزل
در دل ز غم عشق تو نازی دارم
ابوالفرج رونی : قصاید
شمارهٔ ۵۵ - در مدح بوحلیم شیبانی
ای قوی رای کدخدای عجم
رشیدالدین میبدی : ۱۳- سورة الرعد- مکیة
۴ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: «الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ» قوم اطمأنّت قلوبهم بذکرهم للَّه و قوم اطمأنّت قلوبهم بذکر اللَّه لهم و لذکر اللَّه اکبر، بر لسان اهل اشارت این آیت از دو کس خبر مى‏دهد: یکى مرید و دیگر مراد. یکى اوقات خویش مستغرق دارد بذکر زبان، گهى نماز و گه تسبیح و گه خواندن قرآن.
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۴۶
گر‌ بی‌دل و‌ بی‌دستم، وز عشق تو پابستم
امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۹۸
ز حد گذشت غم ما و آن نگار نپرسید
حافظ : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸
ایام شباب است شراب اولیتر
کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۳۴۲ - ایضا له
فرستادم بخدمت کاردی خوب