شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۴
خواجهٔ غافل برفت و جان سپرد قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۶
سرمایه سعادت ما در دیار بود فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۲
سر از کمند نپیچم اگر تو صیادی شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۳
این که گوئی نعمت الله جان سپرد اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۳۶
بیخود شده بودم چو سخن یار بمن کرد شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۲
بیا ای نور چشم ما و خوش بنشین به جای خود امام سجاد علیه‌السلام : با ترجمه حسین انصاریان
دعای 29 ) دعا به وقت تنگی رزق و روزی
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا قُتِّرَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ سوزنی سمرقندی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
ای یار تبیره زن بایسته چو جان شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۱
عاشقم بر روی نورالله خود مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۰
نامد به کف آن زلف سمن مال به مال ناصرخسرو : سفرنامه
بخش ۲۳ - طرابرزن، جبیل و بیروت
پس از این شهر همچنان بر طرف دریا روی سوی جنوب. به یک فرسنگی حصاری دیدم که آن را قلمون می‌گفتند، چشمه ای آب اندرون آن بود. از آن جا برفتم به شهر طرابرزن و از طرابلس تا آن جا پنج فرسنگ بود. نو از آن جا به شهر جبیل رسیدیم و آن شهری است مثلث چنان که یک گوشه آن به دریاست، و گرد وی دیواری کشیده بسیار بلند و حصین، و همه گرد شهر درختان خرما و دیگر درخت های گرمسیری. فردوسی : پادشاهی بهرام گور
بخش ۵
برفت و بیامد به ایوان خویش شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۰
به حکایت شراب نتوان خورد شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۹
دوش تا روز دل از عشق تنعم می کرد ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۴۱
رخ تو دخلی به مه ندارد فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲
تا شفیع خویش کردم صاحب معراج را نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۹۴
ای قدت سرو ناز و رویت گل سعدی : باب سوم در عشق و مستی و شور
حکایت در معنی عزت محبوب در نظر محب
میان دوعم زاده وصلت فتاد جامی : دفتر اول
بخش ۸۲ - حکایت نحوی و عامی و صوفی که هر کدام از الفاظ و عباراتی که میان ایشان گذشت مناسب فهم و حال خویش معنی دیگر خواستند
نحویی گفت در حضور عوام شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۸
غنچه در گلستان تبسم کرد
غزل شمارهٔ ۶۵۴
خواجهٔ غافل برفت و جان سپرد قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۶
سرمایه سعادت ما در دیار بود فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۲
سر از کمند نپیچم اگر تو صیادی شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۳
این که گوئی نعمت الله جان سپرد اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۳۶
بیخود شده بودم چو سخن یار بمن کرد شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۲
بیا ای نور چشم ما و خوش بنشین به جای خود امام سجاد علیه‌السلام : با ترجمه حسین انصاریان
دعای 29 ) دعا به وقت تنگی رزق و روزی
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا قُتِّرَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ سوزنی سمرقندی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
ای یار تبیره زن بایسته چو جان شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۱
عاشقم بر روی نورالله خود مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۰
نامد به کف آن زلف سمن مال به مال ناصرخسرو : سفرنامه
بخش ۲۳ - طرابرزن، جبیل و بیروت
پس از این شهر همچنان بر طرف دریا روی سوی جنوب. به یک فرسنگی حصاری دیدم که آن را قلمون می‌گفتند، چشمه ای آب اندرون آن بود. از آن جا برفتم به شهر طرابرزن و از طرابلس تا آن جا پنج فرسنگ بود. نو از آن جا به شهر جبیل رسیدیم و آن شهری است مثلث چنان که یک گوشه آن به دریاست، و گرد وی دیواری کشیده بسیار بلند و حصین، و همه گرد شهر درختان خرما و دیگر درخت های گرمسیری. فردوسی : پادشاهی بهرام گور
بخش ۵
برفت و بیامد به ایوان خویش شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۰
به حکایت شراب نتوان خورد شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۹
دوش تا روز دل از عشق تنعم می کرد ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۴۱
رخ تو دخلی به مه ندارد فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲
تا شفیع خویش کردم صاحب معراج را نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۹۴
ای قدت سرو ناز و رویت گل سعدی : باب سوم در عشق و مستی و شور
حکایت در معنی عزت محبوب در نظر محب
میان دوعم زاده وصلت فتاد جامی : دفتر اول
بخش ۸۲ - حکایت نحوی و عامی و صوفی که هر کدام از الفاظ و عباراتی که میان ایشان گذشت مناسب فهم و حال خویش معنی دیگر خواستند
نحویی گفت در حضور عوام شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۸
غنچه در گلستان تبسم کرد
